| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0005,001,ที่อาศัย. | |
| 14,0005,002,ในโลก คือชุมนุมมนุษย์ ทั้งถิ่นที่สำนัก สิ่งอันให้โทษโดยส่วน | |
| 14,0005,003,เดียวเปรียบด้วยยาพิษก็มี สิ่งอันให้โทษในเมื่อเกินพอดีเปรียบด้วย | |
| 14,0005,004,ของมึนเมาก็มี สิ่งอันเป็นอุปการะเปรียบด้วยอาหารและเภสัชอัน | |
| 14,0005,005,สบายก็มี แต่ใช้ในทางผิดอาจให้โทษก็ได้. ชนผู้ไร้พิจารณ์ไม่หยั่ง | |
| 14,0005,006,เห็นโดยถ่องแท้ ย่อมเพลิดเพลินในสิ่งอันให้โทษ ย่อมระเริงจน | |
| 14,0005,007,เกินพอดีในสิ่งอันอาจให้โทษ ย่อมติดในสิ่งเป็นอุปการะ ชื่อว่าหมก | |
| 14,0005,008,อยู่ในโลก ถอนตนไม่ออก เช่นนี้ย่อมได้เสวยทุกข์บ้าง สุขบ้าง | |
| 14,0005,009,อันสิ่งนั้น ๆ พึงอำนวย แม้สุขก็เป็นเพียงสามิส คือ มีเหยื่อเจือด้วย | |
| 14,0005,010,ของล่อใจ เป็นเหตุแห่งความติด ดุจเหยื่อ คือ มังสะอันเบ็ดเกี่ยวไว้ | |
| 14,0005,011,เป็นผู้อันจะพึงจูงไปได้ตามปรารถนา. ฝ่ายบัณฑิตพิจารณาเห็นความ | |
| 14,0005,012,เป็นจริงแห่งสิ่งนั้น ๆ ว่าฉันไรแล้ว ไม่ข้องไม่พัวพ้นในสิ่งอันล่อใจ | |
| 14,0005,013,อันใคร ๆ ไม่อาจยั่วให้ติดด้วยประการใดประการหนึ่ง ย่อมเป็นอิสระ | |
| 14,0005,014,ด้วยตน เช่นนี้ย่อมได้สุขเป็นนิรามิส คือ หาเหยื่อมิได้ เป็นสุขสุขุม | |
| 14,0005,015,เกิดภายใน. | |
| 14,0005,016,สมเด็จพระบรมศาสดา ตรัสชวนพวกเราพุทธบริษัทให้มาดู | |
| 14,0005,017,โลกอันตระการตา เปรียบด้วยราชรถครั้งโบราณ อันตกแต่งด้วย | |
| 14,0005,018,จิตรกรรมและประดับด้วยอลังการอย่างงาม มิใช่เพื่อให้หลงชม ดุจ | |
| 14,0005,019,ดูละครเห็นแก่สนุก เพื่อทรงปลุกใจพวกเราให้หยั่งเห็นซึ้งลงไปถึงคุณ | |
| 14,0005,020,โทษประโยชน์มิใช่ประโยชน์แห่งสิ่งนั้น ๆ อันคุมเข้าเป็นโลก ดุจดู | |
| 14,0005,021,ละครเพ่งคติชั่วที่แสดงไปตามเรื่อง ด้วยกำหนดรู้คติของคนเขลา | |