| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0006,001,และคนฉลาด จะได้ไม่ตื่นเต้นไม่ติดในสิ่งนั้น ๆ. | |
| 14,0006,002,ผู้ใดสำรวมจิตไว้อยู่ ไม่ปล่อยให้เพลิดเพลินละเลิงพัวพันใน | |
| 14,0006,003,สิ่งอันล่อในเหล่านั้น ผู้นั้นจักพ้นจากบ่วงแห่งมาร. อาการสำรวม | |
| 14,0006,004,จิตมี ๓ ประการ คือ :- | |
| 14,0006,005,๑. สำรวมอินทรีย์มิให้ความยินดีครอบงำ ในเมื่อเห็นรูป ฟัง | |
| 14,0006,006,เสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้องโผฏฐัพพะ อันน่าปรารถนา. | |
| 14,0006,007,๒. มนสิการกัมมัฏฐานอันเป็นปฏิปักษ์ต่อกามฉันทะ คือ อสุภ | |
| 14,0006,008,และกายคตาสติ หรืออันยังจิตให้สลด คือมรณสติ. | |
| 14,0006,009,๓. เจริญวิปัสสนา คือ พิจารณาสังขารแยกออกเป็นขันธ์ | |
| 14,0006,010,สันนิษฐานเห็นเป็นสภาพไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา. | |
| 14,0006,011,กิเลสกาม คือเจตสิกอันเศร้าหมอง ชักให้ใคร่ ให้รัก ให้อยากได้ | |
| 14,0006,012,กล่าวคือ ตัณหา ความทะยานอยาก ราคะ ความกำหนัด อรติ | |
| 14,0006,013,ความขึ้งเคียด เป็นอาทิ จัดว่าเป็นมาร เพราะเป็นโทษล้างผลาญคุณ | |
| 14,0006,014,ความดีและทำให้เสียคน. วัตถุกาม คือ รูป เสียง กลิ่น รส | |
| 14,0006,015,โผฏฐัพพะ อันเป็นของน่าชอบใจ จัดว่าเป็นบ่วงแห่งมาร เพราะ | |
| 14,0006,016,เป็นอารมณ์เครื่องผูกใจให้ติดแห่งมาร. บ่วงแห่งมารนี้ ที่ผู้นั้นติดมาแล้ว | |
| 14,0006,017,เขาจักเปลื้องหลุดไป จักไม่อาจคล้องเขาให้ติดอีก. | |