| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0023,001,กลายเป็นนัตถิกทิฏฐิไปก็ได้. คนอันทิฏฐิอย่างนี้เขาครอบแล้ว ย่อม | |
| 14,0023,002,เห็นผลบุญผลบาปว่าไม่มี ย่อมเห็นว่ามารดาบิดาไม่มี โดยอธิบายว่า | |
| 14,0023,003,เป็นแต่สมมติทั้งนั้น ทิฏฐิอย่างนี้ ไม่ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ท่าน | |
| 14,0023,004,จัดเป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างดิ่ง ยากที่จะถอนขึ้น. ความเห็นอนัตตาพึง | |
| 14,0023,005,ปรารถนาโยนิโสมนสิการกำกับ จะได้กำหนดรู้สัจจะทั้ง ๒ คือ สมมติ- | |
| 14,0023,006,สัจจะ จริงโดยสมมติ เช่นสังขารผู้ให้เกิด ชายสมมติว่าบิดา หญิง | |
| 14,0023,007,สมมติว่ามารดา เป็นต้น ย่อมเป็นจริงโดยสมมติ เช่นเดียวกับรถ | |
| 14,0023,008,และเรือน จะพึงคัดค้านมิได้ ปรมัตถสัจจะ จริงโดยปรมัตถะ คือ | |
| 14,0023,009,อรรถอันลึก เช่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นต้น | |
| 14,0023,010,กระจายให้ละเอียดออกไปได้อีกเพียงใด ยิ่งลึกดีเพียงนั้น ย่อมเป็น | |
| 14,0023,011,จริงโดยปรมัตถะ มารดาก็ดี บิดาก็ดี ย่อมเป็นผู้อันธรรมดาควบคุม | |
| 14,0023,012,ขันธ์หรือธาตุนั้น ๆ แต่งขึ้น เหมือนรถหรือเรือนอันธรรมดาควบคุม | |
| 14,0023,013,สัมภาระนั้น ๆ ปรุงขึ้น จะพึงปฏิเสธขันธ์หรือธาตุเท่ากับสัมภาระ | |
| 14,0023,014,เครื่องปรุงเสียมิได้. การกำหนดรู้ถึงปรมัตถสัจจะ เป็นความรู้ | |
| 14,0023,015,ละเอียด ดุจรู้จักสัมภาระแห่งรถหรือแห่งเรือน รู้ละเอียดย่อมดีกว่า | |
| 14,0023,016,รู้เผิน ๆ อยู่เอง. กำหนดรู้สัจจะทั้ง ๒ นี้แล้ว จะได้ไม่เอามาค้านกัน | |
| 14,0023,017,จะได้สันนิษฐานว่า เป็นแต่ลึกกว่ากัน. แม้เพ่งในทางปรมัตถะ | |
| 14,0023,018,สังขารทั้งหลายก็ย่อมเป็นต่าง ๆ กัน ดีบ้าง เลวบ้าง ย่อมเป็นไป | |
| 14,0023,019,ตามกฎแห่งธรรมดา กล่าวคือธรรม ย่อมอำนวยผลให้เป็นเช่นนั้น | |
| 14,0023,020,เข้าใจอย่างนี้แล้ว จะได้ไม่แล่นออกจากทางไปตกหล่ม คือมิจฉา- | |
| 14,0023,021,ทิฏฐิ. อนึ่ง จะได้ละทิฏฐิมานะ คือความถือผิดและความถือตัว | |