| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0037,001,อื่นให้หมดจดหาได้ไม่. โดยนัยนี้ ถือว่าความบริสุทธิ์ภายในย่อมมี | |
| 14,0037,002,ด้วยปัญญา. | |
| 14,0037,003,ผู้พิจารณามาเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารไม่เที่ยง เพราะเพ่ง | |
| 14,0037,004,ความเกิดและความดับ นี้เป็นอุทยัพพยญาณ คือเห็นเกิดดับ. | |
| 14,0037,005,เพราะเพ่งความแปรในชั่วขณะ จัดเป็นภังคญาณ คือเห็น | |
| 14,0037,006,ย่อยยับ. | |
| 14,0037,007,เล็งเห็นสังขารว่าเป็นทุกข์ นี้จัดเป็นอาทีนวญาณ คือเห็นโทษ. | |
| 14,0037,008,มาเล็งเห็นว่าสังขารเป็นอนัตตา ย่อมเห็นในขณะเดียวกัน พ้อง | |
| 14,0037,009,ด้วยพระปัจฉิมวาจา แห่งพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวว่า | |
| 14,0037,010,"<B>""นตฺเถตํ โลกสฺมึ ยํ อุปาทิยมานํ อนวชฺชํ อสฺส""</B> สิ่งใดเข้าไป" | |
| 14,0037,011,ยึดเข้าไปถืออยู่ [โดยความเป็นเจ้าของ] จะพึงเป็นของหาโทษมิได้ | |
| 14,0037,012,"สิ่งนั้นย่อมไม่มีในโลก นับเข้าในบาลีว่า <B>""อุปาทาเน ภยํ ทิสฺวา""</B>" | |
| 14,0037,013,เห็นภัยในการยึดการถือแล้ว นี้เทียบได้กับภยตูปัฏฐานญาณ คือ | |
| 14,0037,014,เห็นปรากฏโดยความเป็นของน่ากลัว. | |
| 14,0037,015,ความหน่ายในลำดับ เป็นนิพพิทาญาณ. | |
| 14,0037,016,นิพพิทานั้น ย่อมเป็นปฏิปทาเครื่องสาวไปถึงความเป็นผู้ใคร่ | |
| 14,0037,017,จะปลดอุปาทานเสีย อันจัดเป็นมุญจิตุกัมยตาญาณ. | |
| 14,0037,018,ความพิจารณาหาอุบาย อันจัดเป็นปฏิสังขาญาณ. | |
| 14,0037,019,ความวางเฉยในสังขาร อันจัดเป็นสังขารุเปกขาญาณ โดยลำดับ | |
| 14,0037,020,กัน. | |
| 14,0037,021,แต่นั้นจัดเป็นสัจจานุโลมิกญาณ คือเห็นอนุโลมอริยสัจ เป็น | |