| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0050,001,ลัทธิภายนอก พึงเห็นในคำแห่งโธตกมาณพทูลพระบรมศาสดาว่า | |
| 14,0050,002,<B>ปุจฺฉามิ ตํ ภควา พฺรูหิ เม ตํ | |
| 14,0050,003,วาจาภิกงฺขามิ มเหสิ ตุยฺหํ | |
| 14,0050,004,ตว สุตฺวาน นคฺโฆสํ สิกฺเข นิพฺพานมตฺตโน.</B><SUP>๑</SUP> | |
| 14,0050,005,ข้าแต่พระภควา ข้าพระเจ้าขอทูลถามพระองค์ ข้าแต่พระองค์ | |
| 14,0050,006,ผู้แสวงคุณใหญ่ ขอพระองค์ตรัสข้อนั้นแก่ข้าพระเจ้า ๆ ฟังพระดำรัสแล้ว | |
| 14,0050,007,พึงศึกษานิพพานของตน. | |
| 14,0050,008,คราวนั้น โธตกะมาเฝ้าเป็นครั้งแรก ยังไม่รู้ธรรมในพระ | |
| 14,0050,009,พุทธศาสนา นิพพานอันกล่าวถึงในคำนี้ น่าหมายเอานิพพานในลัทธิ | |
| 14,0050,010,ของตน. | |
| 14,0050,011,มติแห่งลัทธิคริสตังบัญญัติที่สุดแห่งสงสารก็ทำนองนี้ แต่โดย | |
| 14,0050,012,อาการอยู่ข้างเป็นบุคคลาธิษฐานจัด นักบุญ เบื้องหน้าแต่มรณะย่อม | |
| 14,0050,013,ขึ้นสวรรค์ อยู่กับพระเจ้าเป็นนิรันดร ไม่โยกย้าย แต่ปฏิเสธการ | |
| 14,0050,014,ได้อัตภาพเป็นมนุษย์ และเป็นดิรัจฉานต่างชนิดสับสนกัน. | |
| 14,0050,015,มติข้างพระพุทธศาสนา แยกมูลเหตุอันแต่งสังขารเป็นต้นสาย | |
| 14,0050,016,นิพพานเป็นปลายสาย และปฏิเสธอัตตา แต่ยอมรับความเชื่อมถึงกัน | |
| 14,0050,017,แห่งจุติจิตในภพหลัง และปฏิสนธิจิตในภพหน้า โดยอาการอย่าง | |
| 14,0050,018,สืบแห่งสันตติในชีวิตอันเดียว ผลแห่งสันตติต้น ย่อมสืบมาสันตติ | |
| 14,0050,019,หลัง แต่เชื่อมถึงกันด้วยอย่างไรในเมื่อสันตติขาดแล้ว เป็นข้อลี้ลับ | |
| 14,0050,020,อยู่ ยอมรับการตกนรกขึ้นสวรรค์ และการถือเอากำเนิดเป็นมนุษย์ และ | |