| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0046,001,พราหมณ์เข้าไปหาพระภิกษุสงฆ์ไต่ถามทราบความว่า พระอานนท- | |
| 17,0046,002,เถรเจ้าเป็นยอดพหุสูตในสาวกมณฑล ก็บูชาพระเถรเจ้าด้วยจีวรอย่างดี | |
| 17,0046,003,"ราคาถึง ๑,๐๐๐ กษาปณ์. ในเวลาที่สมเด็จพระบรมโลกนาถยังทรง" | |
| 17,0046,004,พระชนม์อยู่ พระผู้เป็นเจ้าก็ได้อนุเคราะห์บริษัท ๔ เหล่า ภิกษุ | |
| 17,0046,005,ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ด้วยแสดงธรรมให้โอวาทานุศาสนีเสมอมา | |
| 17,0046,006,ครั้นเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว พระเถร- | |
| 17,0046,007,เจ้าก็เป็นผู้วิสัชนาพระธรรมแก่พระภิกษุสงฆ์ มีพระมหากัสสปเป็น | |
| 17,0046,008,ประธาน ผู้ทำสังคายนาพระธรรมวินัยให้ตั้งไว้เป็นหลังพระศาสนา. | |
| 17,0046,009,ถึงในฝ่ายฆราวาสมณฑล บุคคลผู้พหุสูตก็ย่อมเป็นที่พึ่งพำนักของ | |
| 17,0046,010,ผู้อื่นด้วยเหมือนกัน ในชั้นต่ำ ตั้งแต่คฤหบดีผู้เป็นใหญ่เฉพาะแต่ใน | |
| 17,0046,011,ตระกูลหนึ่ง ขึ้นไปถึงพระราชมหากษัตริย์ผู้ได้มุรธาภิเษกแล้วเป็น | |
| 17,0046,012,ที่สุด เมื่อเป็นพหุสูตอยู่ ก็สามารถจะรักษาประชุมชนผู้อยู่ใต้อำนาจโดย | |
| 17,0046,013,สะดวกดี อุบายโกศล คือความเป็นผู้ฉลาดในอุบาย สำหรับประกอบ | |
| 17,0046,014,กิจนั้น ๆ เพื่อป้องกันภยันตราย และขวนขวายหาสุขให้แก่กัน เป็น | |
| 17,0046,015,ผลมีพาหุสัจจะเป็นมูลเดิม. | |
| 17,0046,016,สมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า ทรงพระปรีชารอบรู้อรรถ- | |
| 17,0046,017,ธรรมและอเนกพิธวิทยาทั้งในส่วนสกสมัยปรสมัย ดำรงเอตทัคคสถาน | |
| 17,0046,018,ในราชศาสตร์ไม่มีผู้เทียมถึง เป็นที่พึ่งอันใหญ่ของพระบรมวงศานุวงศ์ | |
| 17,0046,019,ข้าทูลละอองธุลีพระบาท ตลอดลงไปถึงอาณาประชาราษฎรข้าขอบ | |
| 17,0046,020,ขัณฑสีมา ต้องด้วยคาถาพุทธภาษิตสรรเสริญว่า | |