| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0005,001,"<B>อกฺโกจฺฉิ มํ อวธิ มึ,</B> เขาได้ด่าเราแล้ว เขาได้ตีเราแล้ว" | |
| 18,0005,002,"<B>อชินิ มํ อหาสิ เม,</B> เขาได้ผจญเราแล้ว เขาได้ลัก" | |
| 18,0005,003,ของ ๆ เราไปแล้ว | |
| 18,0005,004,"<B>เย จ ตํ นูปนยฺหนฺติ,</B> ก็ชนทั้งหลายเหล่าใด ย่อมไม่เข้า" | |
| 18,0005,005,ไปผูกความโกรธไว้ดังนี้ | |
| 18,0005,006,<B>เวรํ เตสูปสมฺมติ.</B> เวรของชนทั้งหลายเหล่านั้น ย่อม | |
| 18,0005,007,ระงับไป. | |
| 18,0005,008,๔. เรื่องกาลียักขินี | |
| 18,0005,009,พระบรมศาสดา ทรงปรารภหญิงหมันอยู่ด้วยสามีไม่มีบุตร นาง | |
| 18,0005,010,กลัวสามีจะมีภรรยาน้อยเหนือตน จึงชิงจัดหาภรรยาน้อยให้สามีเสียเอง | |
| 18,0005,011,ครั้นภรรยาน้อยมีครรภ์ นางได้ประกอบยาทำลายครรภ์ให้กินถึง ๒ | |
| 18,0005,012,ครั้ง ในครั้งที่ ๓ ภรรยาน้อยถึงกับทำกาลกิริยาทั้งครรภ์ เมื่อสามี | |
| 18,0005,013,รู้เหตุนั้น จึงทุบตีหญิงหมันเสียด้วยศอกบ้างเข่าบ้างจนตาย ทั้งสองนาง | |
| 18,0005,014,ก็ตั้งผูกเวรแก่กันดังนี้. | |
| 18,0005,015,เมียน้อย นางแมว นางเนื้อ นางยักขินี | |
| 18,0005,016,เมียหลวง นางไก่ นางเสือเหลือง นางกุลธิดา | |
| 18,0005,017,ในชาติที่สุดนางยักขินี ได้กินลูกนางกุลธิดาถึงสองครั้ง ในครั้ง | |
| 18,0005,018,ที่ ๓ นางกุลธิดาได้พาลูกเที่ยวหนีเลยเข้าไปในวิหารเชตวัน กำลังพระ | |
| 18,0005,019,ศาสดาเสด็จประทับทรงแสดงธรรมอยู่ท่ามกลางบริษัท นางจึงมอบบุตร | |