| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0006,001,ถวายพระศาสดา เวลานั้นพอนางยักขินีตามมาทัน พระองค์จึงได้ตรัส | |
| 18,0006,002,พระคาถานี้ | |
| 18,0006,003,<B>น หิ เวเรน เวรานิ </B> ในกาลไหน ๆ มา เวรทั้งหลาย | |
| 18,0006,004,"<B>สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ,</B> ในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับได้ด้วย " | |
| 18,0006,005,เวรเลย | |
| 18,0006,006,"<B>อเวเรน จ สมฺมนฺติ,</B> ก็แต่ว่า ย่อมระงับได้ด้วยความ" | |
| 18,0006,007,ไม่มีเวร | |
| 18,0006,008,<B>เอส ธมฺโม สนนฺตโน.</B> ธรรมนี้เป็นของเก่า. | |
| 18,0006,009,๕. เรื่องโกสัมพิกภิกขุ | |
| 18,0006,010,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพวกภิกษุชาวเมืองโกสัมพี พระภิกษุ | |
| 18,0006,011,พวกนี้ชั้นเดิมอาศัยเหตุปรับอาบัติโทษกันเล็กน้อย ภายหลังเกิดทะเลาะ | |
| 18,0006,012,วิวาทกันลุกลามใหญ่โต ถึงกับพระศาสดาเสด็จไปทรงห้ามปรามเอง | |
| 18,0006,013,ก็ไม่ฟัง พระองค์จึงได้เสด็จไปประทับจำพรรษาเสียในป่ารักขิตวันแต่ | |
| 18,0006,014,พระองค์เดียว ภายหลังภิกษุเหล่านั้นรู้สึกโทษตน จึงพร้อมกันส่ง | |
| 18,0006,015,ข่าวสาส์นไปยังพระอานนท์ ให้ช่วยนำไปทูลขอขมาโทษเชิญเสด็จกลับ | |
| 18,0006,016,พระองค์ก็ทรงรับ แล้วเสด็จมาสมานสามัคคี ด้วยธรรมมีกถาทีฆาวุชาดก | |
| 18,0006,017,แล้วจึงตรัสพระคาถานี้ | |
| 18,0006,018,"<B>ปเร จ น วิชานนฺติ,</B> ชนทั้งหลาย ฝ่ายพวกอื่นย่อมไม่รู้สึก" | |
| 18,0006,019,"<B>มยเมตฺถ ยมามฺหเส,</B> ว่าเราทั้งหลายยุบยับในท่ามกลาง" | |
| 18,0006,020,สงฆ์นี้ | |