| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0008,001,"<B>วาโต รุกฺขํว ทุพฺพลํ,</B> เหมือนลมรังควานต้นไม้ที่ทุพพล- " | |
| 18,0008,002,ภาพได้ ฉะนั้น. | |
| 18,0008,003,<B>อสุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ </B> มารย่อมรังควาน คนที่เห็นตาม | |
| 18,0008,004,<B>อินฺทฺริเยสุ สุสํวุตํ </B> อารมณ์ว่าไม่งามอยู่ สำรวมดีแล้ว | |
| 18,0008,005,<B>โภชนมฺหิ จ มตฺตญฺญุํ </B> ในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณ | |
| 18,0008,006,<B>สทฺธํ อารทฺธวีริยํ </B> ในโภชนะ มีความเชื่อและมีความ | |
| 18,0008,007,"<B>ตํ เว นปฺปสหตี มาโร,</B> เพียรอันปรารภแล้วนั้นแลไม่ได้" | |
| 18,0008,008,<B>วาโต เสลํว ปพฺพตํ.</B> เหมือนลมรังควานภูเขาหินไม่ได้ | |
| 18,0008,009,ฉะนั้น. | |
| 18,0008,010,๗. เรื่องพระเทวทัต | |
| 18,0008,011,พระบรมศาสดา ทรงปรารภผ้ากาสาวพัสตร์ของพระเทวทัต | |
| 18,0008,012,วันหนึ่งพระเทวทัตได้ผ้ามาแต่ชุมนุมมนุษย์พวกหนึ่ง เป็นผ้ามีราคา | |
| 18,0008,013,มาก เขาติเตียนว่าไม่สมควรแก่พระเทวทัตควรแก่พระสารีบุตรเถระ | |
| 18,0008,014,พระศาสดาทรงทราบ จึงตรัสเล่าความที่พระเทวทัตนุ่งห่มผ้าอันไม่ | |
| 18,0008,015,สมควร เคยมีมาตั้งแต่เป็นนายพราน ลักผ้าพระปัจเจกพุทธเจ้าห่ม | |
| 18,0008,016,ลวงช้าง คอยประทุษร้ายช้างที่ล้าอยู่เบื้องหลัง ครั้งพระองค์เป็น | |
| 18,0008,017,พระยาช้าง เห็นบริวารน้อยไปก็ทราบตระหนัก จึงแสร้งล้าอยู่เบื้อง | |
| 18,0008,018,หลัง จับนายพรานผู้ประทุษร้ายได้ ให้โอวาทสั่งสอนแล้วปล่อยไป | |
| 18,0008,019,ในที่สุดอดีตนิทาน จึงตรัสพระคาถานี้ | |