|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
18,0050,001,๔๘. เรื่องคัณฐิเภทกโจร
|
|
18,0050,002,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพวกคัณฐิเภทกโจรเป็นโจรผู้ล้วงลัก
|
|
18,0050,003,ในโจรพวกนั้นมีโจรสองคนชวนกันไปสู่เชตวันวิหาร กับด้วยมหาชน
|
|
18,0050,004,ผู้ไปฟังธรรม โจรคนหนึ่งได้ฟังธรรมสำเร็จโสดาปัตติผล โจรคนหนึ่ง
|
|
18,0050,005,มุ่งมองของที่ตนจะลัก ลักของได้ประมาณ ๕ มาสก ที่เขาผูกไว้ชาย
|
|
18,0050,006,ผ้าของคนหนึ่ง ได้เอาของนี้มาจัดการเลี้ยงดูกันที่บ้านของตน เยาะเย้ย
|
|
18,0050,007,เพื่อแกล้งกล่าวกับภรรยาของตนว่า ตนเป็นบัณฑิต ส่วนโจรผู้เป็น
|
|
18,0050,008,โสดาบัน จึงเข้ามาเฝ้าทูลถามความนั้นแด่พระศาสดา พระองค์จึงตรัส
|
|
18,0050,009,พระคาถานี้
|
|
18,0050,010,"<B>โย พาโล มฺตี พาลฺยํ,</B> คนใดเป็นคนพาล ย่อมรู้สึกความ"
|
|
18,0050,011,ที่แห่งตนเป็นพาลได้
|
|
18,0050,012,"<B>ปณฺฑิโต วาปิ เตน โส,</B> ด้วยความรู้สึกนั้น คนนั้นจะ"
|
|
18,0050,013,"กลับเป็นบัณฑิตได้บ้าง,"
|
|
18,0050,014,"<B>พาโล จ ปณฺฑิตมานี,</B> ก็แต่ว่าคนใดเป็นพาล กลับมี"
|
|
18,0050,015,ความสำคัญว่าตนเป็นบัณฑิต
|
|
18,0050,016,<B>ส เว พาโลติ วุจิจติ.</B> คนนั้นแลเราเรียกว่าพาลละ.
|
|
18,0050,017,๔๙. เรื่องพระอุทายิเถระ
|
|
18,0050,018,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพระอุทายิเถระ ไปนั่งทำท่าอยู่ที่โรง
|
|
18,0050,019,ธรรมสภาประดุจพระมหาเถระ พระภิกษุอาคันตุกะได้มาเห็นสำคัญว่า
|
|
|