|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
19,0027,001,สมถภาวนา
|
|
19,0027,002,ลำดับนี้จักได้เรียบเรียงเรื่องสมถภาวนานี้ต่อไป ความว่า ธรรม
|
|
19,0027,003,เป็นเครื่องสงบระงับของจิตชื่อสมถะ อนึ่ง ว่าธรรมอันให้จิตสงบรำงับ
|
|
19,0027,004,ไปจากนีวรณูปกิเลสชื่อสมถะ อนึ่ง ความสงบรำงับของจิตในภายใน
|
|
19,0027,005,ชื่อสมถะ.
|
|
19,0027,006,กุลบุตรผู้มีศรัทธามาเจริญสมถะ. ทำให้เกิดมีขึ้นด้วยเจตนาอันใด
|
|
19,0027,007,เจตนานั้นชื่อสมถภาวนา อนึ่ง ทำสมถะเป็นอุบายเครื่องสงบรำงับ
|
|
19,0027,008,ของจิตใจให้เกิดมีขึ้น ชื่อสมถภาวนา.
|
|
19,0027,009,เมื่อกล่าวโดยเนื้อความแล้ว เจตนาอันเป็นไปในสมถกัมมัฏฐาน
|
|
19,0027,010,หมดทั้งสิ้นชื่อสมถภาวนา สมถภาวนานี้เป็นอุบายเครื่องสำรวมปิดกั้น
|
|
19,0027,011,นีวรณูปกิเลส มิให้เกิดครอบงำจิตสันดานได้ ดังบุคคลปิดนำนบกั้น
|
|
19,0027,012,น้ำไว้ มิให้ไหลไปได้ฉะนั้น. อนึ่ง ว่าเป็นอุบายข่มขี่สะกดจิตไว้มิให้
|
|
19,0027,013,ดิ้นรนฟุ้งซ่านได้ ดังนายสารถีฝึกม้าให้เรียบร้อย ควรเป็นราชพาหนะ
|
|
19,0027,014,ได้ฉะนั้น ก็ธรรมซึ่งเป็นอารมณ์ เครื่องสงบรำงับของจิตให้สำเร็จเป็น
|
|
19,0027,015,สมถภาวนานี้ ในพระบาลีซึ่งเป็นพุทธภาษิต ที่พระพุทธเจ้าตรัสเทศนา
|
|
19,0027,016,มีมากหลายอย่างหลายประการ เหมือนอย่างอภิณหปัจจเวกขณวิธีให้
|
|
19,0027,017,พิจารณาที่ทั้ง ๕ สถาน คือกำหนดว่า ตนและสัตว์อื่นมีความแก่
|
|
19,0027,018,ความเจ็บความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ความเจ็บความตาย
|
|
19,0027,019,ไปได้ และจะต้องวิโยคพลัดพรากจากสัตว์และสังขารสิ่งของที่รักใคร่
|
|
19,0027,020,และมีกรรมคือบุญบาปที่ตนทำไว้เป็นของ ๆ ตน เป็นต้นฉะนี้ จนละ
|
|
|