dhamma-scholar-book / 21 /210008.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
21,0008,001,สันดานมากไปด้วยความกำหนัดยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส
21,0008,002,ที่เป็นอิฏฐารมณ์ให้เกิดความสุขแก่กายและใจได้ จัดเป็นราคจริต มี
21,0008,003,ราคะเป็นเครื่องประพฤติเป็นปรกติของตน. คนที่มีจิตมักฉุนเฉียวโกรธ
21,0008,004,เคืองง่าย ๆ สันดานหนักไปในโทสะ มักก่อทุกขโทมนัสให้แก่ผู้อื่น
21,0008,005,จัดเป็นโทสจริต มีโทสะเป็นเครื่องประพฤติเป็นปกติของตน. คนที่
21,0008,006,จิตมักลืมหลงสติไม่มั่นคง พูดจาก็มักพลั้งพลาดถูกบ้างผิดบ้าง จัดเป็น
21,0008,007,โมหจริต มีโมหะเป็นเครื่องประพฤติเป็นปรกติของตน. คนที่มี
21,0008,008,สันดานมักเชื่อคนง่าย ๆ ในถ้อยคำวาจาที่กล่าวคือและชั่วเป็นบุญและ
21,0008,009,เป็นบาปเป็นต้น จัดเป็นสัทธาจริต มีศรัทธาเป็นเครื่องประพฤติเป็น
21,0008,010,ปรกติของตน. คนที่มีปัญญาเฉียบแหลมว่องไวได้ยินได้ฟังสิ่งใดเป็นมักจำ
21,0008,011,ได้ และรู้แจ้งแทงตลอดได้โดยเร็ว จัดเป็นพุทธิจริต มีความรู้เป็น
21,0008,012,เครื่องประพฤติเป็นปรกติของตน. คนที่มีสันดานมักคิดตรึกตรองไปไม่
21,0008,013,ใคร่จะแน่ลงได้ ไม่ใคร่จะรู้แจ้งแทงตลอดไปได้ จัดเป็นวิตักกจริต
21,0008,014,มีวิตกเป็นเครื่องประพฤติเป็นปรกติของตน.
21,0008,015,ก็คนที่เป็นราคจริตนั้น ควรเจริญกัมมัฏฐาน ๑๑ ประการ คือ
21,0008,016,อสุภ ๑๐ กายคตาสติ ๑ เพราะกัมมัฏฐานเหล่านี้เป็นที่สบายของคน
21,0008,017,ที่เป็นราคจริตนั้น. คนที่เป็นโทสจริตนั้น ควรเจริญกัมมัฏฐาน ๘
21,0008,018,ประการ คือ วัณณกสิณ โลหิตกสิณ โอทาตกสิณ. พรหมวิหาร ๔
21,0008,019,คือ นีลกสิณ ปีตกสิณ โลหิตกสิณ โอทาตกสิณ. พรหมวิหาร ๔
21,0008,020,นั้น คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เพราะกัมมัฏฐาน ๘
21,0008,021,เหล่านี้ เป็นที่สบายของคนที่เป็นโทสจริตนั้น. คนที่เป็นโมหจริตกับ