| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0025,001,หมู่ของพระอริยเจ้า หมู่เป็นพระอริยเจ้า. ภิกษุตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป | |
| 21,0025,002,นั่งในภายในสีมาไม่ละหัตถบาสกันและกัน มีอำนาจให้สำเร็จสังฆกรรม | |
| 21,0025,003,นั้น ๆ ได้ ชื่อว่าสมมติสงฆ์ สงฆ์โดยสมมติ. ก็พระสงฆ์นั้นย่อมมี | |
| 21,0025,004,คุณแก่สัตว์ เพราะท่านรักษาปริยัติธรรมของพระพุทธเจ้าไว้ ได้สังคีติร้อย | |
| 21,0025,005,กรองไว้เป็นหมู่เป็นหมวดมิให้กระจัดพลัดพราย จนถึงได้จารลึกลงไว้ | |
| 21,0025,006,ในใบลานเป็นลำดับมา หมู่ชนที่เกิด ณ ภายหลังได้ศึกษาเล่าเรียน | |
| 21,0025,007,สดับฟังทรงไว้ จึงได้พากันฉลาดรู้พุทธวจนะและบุญบาปเหตุเกิด | |
| 21,0025,008,สุขและทุกข์ ถ้าเมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว พระสงฆ์ | |
| 21,0025,009,มิได้รักษาปริยัติธรรมไว้ มิได้ร้อยกรองเรียบเรียงปริยัติธรรมไว้ไซร้ | |
| 21,0025,010,หมู่ชนที่เกิด ณ ภายหลังก็พากันโง่เขลา หารู้พุทธวจะและบุญบาปเหตุ | |
| 21,0025,011,เกิดสุดและทุกข์ไม่ ซึ่งประชุมชน ที่เกิดภายหลัง มารู้จักพุทธวจนะ | |
| 21,0025,012,และบุญบาปเหตุเกิดสุขและทุกข์ตามภูมิปัญญาของตน ๆ ได้นี้ เพราะ | |
| 21,0025,013,พระสงฆ์เป็นต้นเหตุ ข้อนี้ชื่อว่าพระสงฆ์มีคุณแก่สัตว์อย่างหนึ่ง อนึ่ง | |
| 21,0025,014,พระสงฆ์นั้น ท่านเป็นบุญเขตเนื้อนาบุญของสัตวโลก หาเขตบุญอื่นยิ่ง | |
| 21,0025,015,กว่าและเสมอไม่มี บุคคลเหล่าใดมีความต้องการสมบัติที่เป็นของมนุษย์ | |
| 21,0025,016,หรือเป็นของทิพย์ หรือต้องการสมบัติคือนิพพานแล้ว และถวายทาน | |
| 21,0025,017,บูชาและปฏิบัติตามด้วยความเชื่อและเสื่อมใสในพระสงฆ์ ๆ ก็สามารถ | |
| 21,0025,018,จะให้บุคคลเหล่านั้นได้สมบัตินั้น สมดังจิตประสงค์ของตน ๆ ได้ ข้อนี้ | |
| 21,0025,019,พระสงฆ์ได้ชื่อว่ามีคุณแก่สัตว์อย่างหนึ่ง เพราะเป็นบุญเขตอันยิ่ง. | |
| 21,0025,020,โยคาพจรบุตรผู้เจริญสังฆานุสสติ จะพึงระลึกถึงคุณของพระ | |
| 21,0025,021,สงฆ์ โดยนัยที่กล่าวมาแล้วนี้ก็ได้ หรือจะระลึกถึงคุณของพระสงฆ์ | |