| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 23,0006,001,๙. อตฺตานํ น ปริจฺจเช. [ ๒๔ ] | |
| 23,0006,002,บุรุษไม่พึงสละเสียซึ่งตน. | |
| 23,0006,003,อธิบายว่า อย่าทำลายตนเองเสีย คนไม่เอางานเอาการ กินแล้ว | |
| 23,0006,004,ก็เที่ยว หรือจะว่าอบายมุข ๔ หรือ ๖ นั้น เป็นมือขวา ชื่อว่า ทำลาย | |
| 23,0006,005,ตน. ได้ที่พึ่งที่พักพอจะหาประโยชน์เลี้ยงชีพได้ผาสุก ก็ทำให้ท่าน | |
| 23,0006,006,เห็นใจว่าเป็นคนอันธพาล ท่านก็ไม่ให้พึ่งพักอาศัยท่าน ก็ต้องเที่ยว | |
| 23,0006,007,ระเหระหนไม่มีหลัก ก็ชื่อว่าทำลายตน. เมื่อเกิดมาได้พบพระพุทธ- | |
| 23,0006,008,ศาสนา มีผู้รู้ปฏิบัติพอจะแนะนำให้รู้ทาง ก็ไม่เอาใจใส่ผินหลังให้เสีย | |
| 23,0006,009,ก็ชื่อว่าทำลายตัวเอง. การประพฤติทำลายตัวเองไม่ให้พ้นทุกข์ภัยทั้งใน | |
| 23,0006,010,ปัจจุบันและอนาคต สมเด็จพระสัพพัญญูจึงตรัสสอนว่า บุรุษไม่พึง | |
| 23,0006,011,สละเสียซึ่งตน คืออย่าทำลายตนเองเสีย. | |
| 23,0006,012,๒. อัปปาทวรรค คือ หมวดไม่ประมาท | |
| 23,0006,013,๑๐. อปฺปมาโท อมตํ ปทํ. [ ๒๙ ] | |
| 23,0006,014,ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย. | |
| 23,0006,015,ความไม่ประมาท เป็นทาง คือเป็นเหตุ. ไม่ตาย เป็นผล. | |
| 23,0006,016,เกิดมาแล้วจำต้องตาย ที่ว่าเป็นทางไม่ตาย หมายเอาเหตุบางอย่าง | |
| 23,0006,017,ที่ไม่ประมาทแล้ว เป็นยังกะไม่ตายได้จริง. ชักตัวอย่างเรื่องนี้มาให้เห็น | |
| 23,0006,018,หลายอย่างยิ่งดี เช่นอาหารที่เสีย รู้แล้วไม่บริโภค ก็ไม่เป็นทางให้ท้อง | |