|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0036,001,โกรธก่อนเห็นผู้ที่ตนโกรธเขา ๆ ไม่โกรธตอบ ก็มีแต่จะคลายความ
|
|
23,0036,002,โกรธลง หรือจนหายไปเอง. ถ้าต่างคนต่างโกรธกัน ก็จะเป็นเวร
|
|
23,0036,003,กันไปไม่รู้จบ ความไม่โกรธตอบจึงเป็นการตัดเวรให้จบลง. สมเด็จ
|
|
23,0036,004,พระศาสดาก็ตรัสไว้ว่า ตโต ธิ ยสฺส มุญฺจติ ความว่า เราติเตียน
|
|
23,0036,005,บุคคลผู้โกรธตอบ (มาก) กว่าบุคคลผู้มาด่าหรือตี ด้วยความโกรธ
|
|
23,0036,006,ก่อน ดังนี้.
|
|
23,0036,007,๖๕. อสาธุ สาธุนา ชิเน. [ ๑๓๘ ]
|
|
23,0036,008,พึงชำนะคนไม่ดีด้วยความดี.
|
|
23,0036,009,ต่างว่า พี่มีความไม่ดี น้องมีความดี. พี่ชื่อว่าแพ้ตัวเองและ
|
|
23,0036,010,น้อง น้องชื่อว่าชำนะตัวเองและพี่. ตัวอย่างเช่น พี่น้องคู่นี้ทำการ
|
|
23,0036,011,ในที่แห่งหนึ่ง ความรู้ศิลปะของเขาทั้ง ๒ แม้นกัน แต่จริยา คือ
|
|
23,0036,012,ความประพฤติชั่ว ความประพฤติดีต่างกัน. พี่ต้องถูกลงโทษถูก
|
|
23,0036,013,คัดออก ส่วนน้องได้ทำการเรื่อยมา ได้รับยศ เงินเดือนขึ้น. มีศิลปะ
|
|
23,0036,014,แต่ประพฤติชั่วก็เอาตัวรอดหาได้ไม่ มีศิลปะและประพฤติดี ก็มีแต่
|
|
23,0036,015,ความเจริญ จึงแลเห็นได้ว่า จริยาเป็นสำคัญ เพราะฉะนั้น สมเด็จ
|
|
23,0036,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสสั่งสอนว่า พึงชำนะคนไม่ดีด้วยความดี คือ
|
|
23,0036,017,ควรจะผจญคนชั่วด้วยความดีเสียให้ได้.
|
|
|
