|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0039,001,๖๙. ททํ มิตฺตานิ คนฺถติ. [ ๑๔๕ ]
|
|
23,0039,002,ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้.
|
|
23,0039,003,นี้แสดงอานิสงส์ของบุคคลผู้มีใจโอบอ้อมอารี ให้ปันสิ่งใดสิ่ง
|
|
23,0039,004,หนึ่ง สงเคราะห์คนขัดสน หรือบูชาท่านผู้ทรงคุณธรรมแม้ไม่ขัดสน
|
|
23,0039,005,คนอัธยาศัยกว้างขวางเช่นนี้ ย่อมผูกไมตรีคนอื่นที่ได้รับอนุเคราะห์
|
|
23,0039,006,หรือบูชาไว้ได้ ให้คนนั้น ๆ มีไมตรีจิตเคารพรักใคร่ ตลอดจน
|
|
23,0039,007,ได้ทำปฏิการอย่างหนึ่งอย่างใดตอบ ตามสติกำลังของตน ๆ.
|
|
23,0039,008,๑๐. ทุกขวรรค คือ หมวดทุกข์
|
|
23,0039,009,๗๐. นตฺถิ ขนฺธสมา ทุกฺขา. [ ๑๕๔ ]
|
|
23,0039,010,ทุกข์เสมอด้วยขันธ์ไม่มี.
|
|
23,0039,011,เบญจขันธ์เป็นทุกข์อย่างสำคัญที่สุด สิ่งอื่น ๆ บรรดาที่หาวิญญาณ
|
|
23,0039,012,มิได้ ก็เป็นทุกข์ คือทนทานอยู่ไม่ได้เหมือนกัน แต่ไม่สำคัญ เพราะ
|
|
23,0039,013,ไม่มาเกี่ยวข้องกับเบญจขันธ์ เว้นไว้แต่เบญจขันธ์ไปยึดเอามาเป็น
|
|
23,0039,014,ของเบญจขันธ์ เบญจขันธ์ก็ได้เสวยทุกข์เพิ่มขึ้นอีกส่วนหนึ่ง. ดูเถิด
|
|
23,0039,015,เบญจขันธ์ก็เป็นทุกข์เหลือเกินอยู่แล้ว ยังไปเหนี่ยวเอาสิ่งอื่นมาถือมั่น
|
|
23,0039,016,ว่าของเบญจขันธ์ให้ได้เสวยทุกข์ทวีขึ้นอีก. ถ้าเห็นว่าเบญจขันธ์เป็น
|
|
23,0039,017,ทุกข์อย่างสำคัญไม่มีทุกข์อะไรอื่นเสมอ และกลัวทุกข์ คือเบญจขันธ์
|
|
23,0039,018,เสียจริง ๆ แล้ว ก็ต้องค้นหาว่าอะไรให้เกิดเบญจขันธ์ ก็จะรู้ตามที่
|
|
|
