|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0041,001,๗๓. ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต. [ ๑๖๐ ]
|
|
23,0041,002,ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์.
|
|
23,0041,003,อธิบายกระทู้นี้ ก็ต้องอธิบายกระทู้ ๕๗ ด้วย เพราะเป็นคู่กัน
|
|
23,0041,004,ดังอธิบายมาแล้วในกระทู้นั้น ต้องอธิบายกระทู้นี้ด้วยฉะนั้น.
|
|
23,0041,005,๑๑. ธัมมวรรค คือ หมวดธรรม.
|
|
23,0041,006,๗๔. มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา. [ ๑๖๓ ]
|
|
23,0041,007,ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า.
|
|
23,0041,008,ใจเป็นประธานแห่งความคิดทั้งหลาย จะคิดดีคิดชั่วคิดผิดคิดถูก
|
|
23,0041,009,สำเร็จด้วยใจ ใจเป็นผู้ให้คิดทั้งนั้น. คิดชั่วคิดผิดแล้ว ก็มีแต่จะนำ
|
|
23,0041,010,ความทุกข์มา คิดดีคิดถูกแล้ว ก็มีแต่จะนำความสุขมา. เมื่อเป็น
|
|
23,0041,011,ดังนี้ จำต้องฝึกฝนใจ ใจที่ฝึกฝนแล้ว ก็ย่อมคิดดีคิดถูก.
|
|
23,0041,012,อีกนัยหนึ่ง ธรรม ได้แก่เวทนา สัญญา สังขาร. มนะ ใจ
|
|
23,0041,013,ได้แก่วิญญาณ. มนะ คือ วิญญาณ เป็นประธานแห่งธรรมทั้ง ๓
|
|
23,0041,014,คือ เวทนา สัญญา สังขาร. ความรู้สึก ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์
|
|
23,0041,015,หรือความจำอารมณ์มีรูปเป็นต้น หรือความคิดดีคิดชั่ว คิดไม่ดีไม่ชั่ว
|
|
23,0041,016,จะมีจะเกิดขึ้น มีความรู้แจ้ง คือ ใจเป็นประธาน คือเป็นปัจจัยเกิดขึ้น
|
|
23,0041,017,แห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น. ถ้าใจไม่เกิดขึ้น ธรรมทั้ง ๓ นั้น ก็ไม่สามารถ
|
|
23,0041,018,เกิดขึ้น (ก็แต่เจตสิกเหล่าอื่นถึงไม่เกิดขึ้น ใจก็เกิดขึ้นได้แท้). อาศัย
|
|
23,0041,019,ความตามที่บรรยายมานี้ จึงว่า ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า.
|
|
|
