| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0025,001,จัดการแทน ทำตนดุจท่อนไม้ ใครจะบ่นว่าสักเท่าไรก็ไม่รู้สึก. | |
| 24,0025,002,"จ. ไม่รู้จักอาย, เพราะน้ำเมากระทำให้มีสติฟั่นเฟื่อนไปจากความ" | |
| 24,0025,003,เป็นปกติ อาจบันดาลให้ผู้ดื่มทำหรือพูดในสิ่งที่น่าละอายได้ดุจคนบ้า | |
| 24,0025,004,กล่าวคำหยาบช้าอาละวาดเอะอะแก่บุคคลทั่วไป ทั้ง ๆ เสียงกะอ้อกะแอ้ | |
| 24,0025,005,จะดัดให้ชัดถ้อยชัดคำได้ก็เต็มฝืนอยู่แล้ว ฉะนั้น จะได้วายส่งเสียงโว้เว้ | |
| 24,0025,006,ก่อความรำคาญให้แก่ผู้อื่นต่อไปอีกก็หาไม่ ความรู้สึกอับอายนั้นเป็นอัน | |
| 24,0025,007,ว่าไม่มีเสียทีเดียว ที่สุดความลับซึ่งควรปกปิด เมื่อเมาเข้าแล้วก็นำออก | |
| 24,0025,008,ขยายได้หมดโดยไม่เลือกบุคคล. | |
| 24,0025,009,"ฉ. ทอนกำลังปัญญา, ด้วยการมัวเมากระทำให้เป็นคนขาดสติ" | |
| 24,0025,010,สัมปชัญญะ ไม่มีเวลาตริตรองในอันจะประกอบการงาน ที่เป็นประ- | |
| 24,0025,011,โยชน์แก่ตนและครอบครัวได้ อนึ่ง การประทุษร้ายกันโดยวิธีลวง ให้ | |
| 24,0025,012,"ดื่มน้ำเมา อย่างที่เรียกว่า "" มอมเหล้า "" ก็มีอยู่อย่างดกดื่น การลวง" | |
| 24,0025,013,ด้วยประสงค์ทรัพย์บ้าง ประสงค์ทำร้ายร่างกายบ้าง ในที่สุดถึงอันตราย | |
| 24,0025,014,แก่ชีวิตเสียก็มาก กรรมเหล่านี้ล้วนสำเร็จด้วยความหลงในรสของน้ำ | |
| 24,0025,015,เมาเป็นพื้น ข้อประสงค์ของการมอมเหล้า ก็เพื่อกำบังความรู้สึกของผู้ | |
| 24,0025,016,ที่เขาต้องการกระทำ ให้ตกอยู่ในข่ายในข่ายแห่งความประมาทมืดมน ไม่มีสติ | |
| 24,0025,017,ที่จะระวังตัวได้แล้ว ในที่สุดก็ทำเอาตามความพอใจ ดุจร่างอันปราศ- | |
| 24,0025,018,จากวิญญาณแล้ว นี้เป็นอุทาหรณ์ของลักษณะการทอนกำลังปัญญา. | |
| 24,0025,019,ข้อแสดงโทษของการดื่มน้ำเมา ตามที่กล่าวมาทั้ง ๖ ลักษณะ | |
| 24,0025,020,ล้วนเป็นเรื่องออกจากความประมาท อันจักนำตนเข้าสู่ความเสื่อมอย่าง | |
| 24,0025,021,เดียวเท่านั้น แต่ผู้ที่ดื่มแล้วไม่ปล่อยสติให้เซไปตามน้ำเมา ก็มีอยู่บ้าง | |