| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0044,001,๑๓. มานะ ถือตัว. การถือตัวจนเห็นคนอื่นเลวไปหมดนั้น | |
| 24,0044,002,เนื่องมาแต่เรื่องตีราคาตัวสูงเกินไป โดยเที่ยวส่ายวัดกับคนอื่นแล้ว ก็ | |
| 24,0044,003,อดในอันที่จะเข้าข้างตนไม่ได้ แม้เขาจะดีกว่าตนบ้างบางประการ ก็ทำ | |
| 24,0044,004,ใจที่จักให้มันลืมไปเสีย ผู้ประพฤติเช่นนี้ เป็นการรอนฐานะของตน | |
| 24,0044,005,ให้คับแคบ การเป็นคนใหญ่คนโตอาจตกอยู่ที่มียศหรือทรัพย์ก็จริงอยู่ | |
| 24,0044,006,แต่การเป็นผู้ดีนั้นน่าจะได้แก่ผู้ประพฤติศีลธรรมอันดีงามด้วย แม้จะ | |
| 24,0044,007,เป็นคนไร้ยศและทรัพย์ก็ตาม อันจักเหยียดให้เป็นคนเลวเพราะความ | |
| 24,0044,008,จนนั้นผิดแท้ และการสมาคมด้วยคนชนิดนี้ ก็หาทำให้เสียหายแต่ | |
| 24,0044,009,อย่างใดไม่ กลับจะเป็นประโยชน์ที่ได้คนดีมาเป็นพรรคพวก กระทำ | |
| 24,0044,010,ให้มีตามีหูกว้างขวางเข้าเสียอีก แม้การถือตัวว่าเสมอเขาหรือถือตัวว่า | |
| 24,0044,011,เลวกว่าเขา ท่านก็จัดเป็นมานะเหมือนกัน บุคคลไม่ควรคิดถึงตัวด้วย | |
| 24,0044,012,ประการใด ๆ เลย. | |
| 24,0044,013,๑๔. อติมานะ ดูหมิ่นท่าน. การดูหมิ่นเกิดแต่ทนงตนว่าดีกว่า | |
| 24,0044,014,เขา เมื่อแก่เข้าก็สำแดงออกมาทางกายและวาจา เป็นเหตุให้เกิด | |
| 24,0044,015,บาดหมางขึ้นในระหว่างกันและกัน อติมานะกับ มานะ ออกจะเป็น | |
| 24,0044,016,สกุลเดียวกัน แต่ก็คงอยู่ร่วมกันไม่ได้ เพราะต่างฝ่ายต่างจะแย่งขึ้นหน้า | |
| 24,0044,017,ชิงดีกันอยู่เรื่อยไป สมดังโคลงพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระ | |
| 24,0044,018,พุทธเจ้าหลวงบทหนึ่งว่า | |
| 24,0044,019,ชนหยิ่งไป่ชอบด้วย ชนใด | |
| 24,0044,020,พาลชอบพาลเพราะใจ ต่อต้อง | |