| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0008,001,กัณฑ์ที่ ๒ | |
| 27,0008,002,พระวินัย | |
| 27,0008,003,พระพุทธบัญญัติและอภิสมาจาร เรียกว่าพระวินัย เพราะเป็น | |
| 27,0008,004,ระเบียบแบบแผนที่พระศาสดาทรงตั้งขึ้น เพื่อบริหารหมู่สาวกให้ | |
| 27,0008,005,ประพฤติดีงาม ชักจูงให้มีความประพฤติลงรอยเดียวกัน มิฉะนั้น | |
| 27,0008,006,การปกครองหมู่สาวกที่มีมากขึ้นโดยลำดับจะไม่เรียบร้อย ไม่เป็นที่ตั้ง | |
| 27,0008,007,แห่งศรัทธาเลื่อมใสของผู้พบเห็น. | |
| 27,0008,008,พระบัญญัติ | |
| 27,0008,009,๑. พระวินัยนั้น ไม่ได้ทรงวางไว้ล่วงหน้า ค่อยมีมาโดยลำดับ | |
| 27,0008,010,ตามเหตุเกิดขึ้น ซึ่งเรียกว่านิทานบ้าง ปกรณ์บ้าง นิทานและปกรณ์นี้ | |
| 27,0008,011,เรียกว่ามูลแห่งพระบัญญัติ ซึ่งเป็นข้อที่ทรงตั้งไว้เดิม. | |
| 27,0008,012,๒. พระบัญญัติที่ทรงตั้งไว้แล้ว แม้ไม่เป็นไปโดยสะดวก ก็ไม่ | |
| 27,0008,013,ทรงถอนเสียทีเดียว ทรงดัดแปลงตั้งเพิ่มเติมทีเหลัง เรียกอนุบัญญัติ. | |
| 27,0008,014,วิธีตั้งพระบัญญัติ | |
| 27,0008,015,๑. เมื่อเหตุเกิดขึ้นแล้ว ตรัสสั่งประชุมสงฆ์. | |
| 27,0008,016,๒. ตรัสถามภิกษุผู้ก่อให้ทูลรับ. | |
| 27,0008,017,๓. ชี้โทษแห่งการประพฤติผิด และแสดงอานิสงส์แห่งการ | |
| 27,0008,018,สำรวม. | |
| 27,0008,019,๔. วางโทษคือปรับอาบัติไว้หนักบ้างเบาบ้าง. | |
| 27,0008,020,อาบัติ ๓ สถาน | |
| 27,0008,021,กิริยาที่ล่วงละเมิดพระบัญญัติ และมีโทษเหนือตนอยู่ ชื่อว่า | |