| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0010,001,อาบัติเพ่งโดยเจตนา | |
| 27,0010,002,๑. สจิตตกะ เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานมีเจตนา. | |
| 27,0010,003,๒. อจิตตกะ เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานแม้ไม่มีเจตนา. | |
| 27,0010,004,ทางกำหนดรู้อาบัติว่าเป็นสจิตตกะหรืออจิตตกะนั้น คือรูปความ | |
| 27,0010,005,และโวหารในสิกขาบทนั้นเองบ่งชัด. | |
| 27,0010,006,โทษแห่งอาบัติ ๒ | |
| 27,0010,007,๑. โลกวัชชะ เป็นโทษทางโลก. | |
| 27,0010,008,๒. ปัณณัตติวัชชะ เป็นโทษทางพระบัญญัติ. | |
| 27,0010,009,อาการต้องอาบัติ ๖ | |
| 27,0010,010,๑. อลชฺชิตา ต้องด้วยไม่ละอาย. | |
| 27,0010,011,๒. อาณตา ต้องด้วยไม่รู้. | |
| 27,0010,012,๓. กุกฺกุจฺจปกตตฺตา ต้องด้วยสงสัยแล้วขืนทำ. | |
| 27,0010,013,๔. อกปฺปิเย กปฺปิยสฺิตา ต้องด้วยสำคัญว่าควร ในของ | |
| 27,0010,014,ไม่ควร. | |
| 27,0010,015,๕. กปฺปิเย อกปฺปิยสฺิตา ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควร ใน | |
| 27,0010,016,ของควร. | |
| 27,0010,017,๖. สติสมฺโมสา ต้องด้วยลืมสติ. | |
| 27,0010,018,หลักที่จะพึงปฏิบัติในการต้องอาบัติมี ๓ | |
| 27,0010,019,๑. เป็นหน้าที่ของภิกษุผู้ต้องอาบัติ จะต้องทำคืนตามวิธีนั้น ๆ. | |
| 27,0010,020,๒. เป็นหน้าที่ของภิกษุอื่นผู้รู้เห็นจะพึงตักเตือนด้วยเมตตา. | |
| 27,0010,021,๓. เป็นหน้าที่ของสงฆ์จะพึงทำตามสมควรแก่พระธรรมวินัย. | |