|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
27,0027,001,๒. บัณเฑาะก์ เป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย.
|
|
27,0027,002,๓. บุรุษ เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
|
|
27,0027,003,เขตแห่งอาบัติ
|
|
27,0027,004,๑. ในหญิง ทวารเบา ทวารหนัก และเมถุน เป็นเขตแห่ง
|
|
27,0027,005,สังฆาทิเสส อวัยวะอื่นเหนือหัวเข่าขึ้นไป ใต้รากขวัญลงมา ใน
|
|
27,0027,006,ศอกเข้าไป เป็นเขตแห่งถุลลัจจัย อวัยวะพ้นจากนั้นเป็นเขตแห่ง
|
|
27,0027,007,ทุกกฏ.
|
|
27,0027,008,๒. ในบัณเฑาะก์ ทวารและเมถุนเป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย อวัยวะ
|
|
27,0027,009,ทั้งปวง เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
|
|
27,0027,010,๓. ในบุรุษทุกสิ่ง เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
|
|
27,0027,011,สิกขาบทนี้ เป็นสจิตติกะ ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุผู้มุ่งอรรถมุ่ง
|
|
27,0027,012,ธรรมหรือมุ่งคำสอน พูดวาจาเช่นนั้น.
|
|
27,0027,013,สิกขาบทที่ ๔
|
|
27,0027,014,<B>ภิกษุมีความกำหนัดอยู่ พูดล่อให้หญิงบำเรอตนด้วยกาม
|
|
27,0027,015,ต้องสังฆาทิเสส.</B>
|
|
27,0027,016,ความหายของสิกขาบทนี้ เพ่งถึงการพูดชวน ซึ่งต่างจาก
|
|
27,0027,017,สิกขาบทก่อน อันหมายถึงการพูดเคาะ.
|
|
27,0027,018,สิกขาบทที่ ๕
|
|
27,0027,019,<B>ภิกษุชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน ต้องสังฆาทิเสส.</B>
|
|
27,0027,020,ข้อความที่ควรกำหนด ดังนี้ :-
|
|
|