dhamma-scholar-book / 31 /310024.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
31,0024,001,ลงโทษแต่เฉพาะผู้ประพฤติล่วงละเมิดเท่านั้น เมื่อประพฤติละเมิดแล้ว
31,0024,002,ใครรู้เห็นก็ตาม ไม่รู้เห็นก็ตาม ก็เป็นอันมีลงโทษตามพระพุทธบัญญัติ
31,0024,003,กล่าวคือเป็นอาบัติ.
31,0024,004,๒๙/๘/๗๕
31,0024,005,ถ. พระวินัยที่ทรงบัญญัติไว้โดยตรงเป็นข้อห้ามหรือข้ออนุญาต ?
31,0024,006,ต. เป็นทั้ง ๒ อย่าง คือเป็นทั้งข้อห้ามและข้ออนุญาต.
31,0024,007,ส. ป.
31,0024,008,ถ. หากว่าพลั้งพลาด ในฝ่ายไหนเกิดโทษมาก ? เพราะเหตุไร ?
31,0024,009,ต. ในฝ่ายพระบัญญัติเกิดโทษมาก เพราะพลั้งพลาดละเมิดใน
31,0024,010,ข้อที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติห้าม ต้องอาบัติตามวัตถุนั้น ๆ ส่วนพระ
31,0024,011,อนุญาตแม้จะพลั้งพลาดไม่กระทำตาม บางอย่างก็ไม่เป็นอาบัติ เป็น
31,0024,012,แต่เสียธรรมเนียมของภิกษุหรือไม่ได้รับประโยชน์จากพระอนุญาตนั้น.
31,0024,013,๒๔๕๙
31,0024,014,ถ. อาบัติเมื่อกล่าวโดยโทษ นอกจากหนักเบาหรืออย่างกลาง
31,0024,015,แล้ว จะย่อให้น้อยลงคงได้เท่าไร ? อะไรบ้าง ?
31,0024,016,ต. เมื่อย่อให้น้อยลงคงได้ ๒ คือ ดลกวัชชะ ๑ ปัณณัตติ-
31,0024,017,วัชชะ ๑ จะย่อให้เป็นสเตกิจฉา ๑ อเตกิจฉา ๑ ก็ได้.
31,0024,018,ส. ป.
31,0024,019,ถ. โทษอย่างไรเรียกโลกวัชชะ อย่างไรเรียกปัณณัตติวัชชะ ?
31,0024,020,จงอธิบายพอให้ได้ความ.
31,0024,021,ต. ที่เป็นโทษทางโลก คือผู้ที่มิใช่ภิกษุทำเข้าก็เป็นความผิด