| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 33,0005,001,กัณฑ์ที่ ๒ พระวินัย | |
| 33,0005,002,กฎหมายและขนบธรรมเนียม สำหรับป้องกันความเสียหายและ | |
| 33,0005,003,ชักจูงให้ภิกษุประพฤติดีงาม เรียกว่า <B>พระวินัย</B> จัดเป็นส่วนหนึ่งของ | |
| 33,0005,004,"พระไตรปิฎก (พระวินัยปิฎก, พระสุตตันตปิฎก, พระอภิธรรมปิฎก)." | |
| 33,0005,005,๑. พระวินัยนั้นแบ่งเป็น ๒ ส่วน คือ :- | |
| 33,0005,006,๑. <B>พระพุทธบัญญัติ</B> ข้อที่ทรงตั้งไว้เป็นบทบังคับภิกษุ เพื่อ | |
| 33,0005,007,ป้องกันความเสียหาย และวางโทษแก่ผู้ล่วงละเมิด โดยปรับอาบัติหนักบ้าง | |
| 33,0005,008,เบาบ้าง อย่างเดียวกับพระราชบัญญัติ. | |
| 33,0005,009,๒. <B>อภิสมาจาร</B> ข้อที่ทรงแต่งตั้งไว้ เป็นขนบธรรมเนียม เพื่อ | |
| 33,0005,010,ชักนำความประพฤติของภิกษุให้ดีงาม เหมือนอย่างขนบธรรมเนียมของ | |
| 33,0005,011,สกุล. | |
| 33,0005,012,๒. การบัญญัติพระวินัย | |
| 33,0005,013,การบัญญัติพระวินัยนั้น ไม่ได้ทรงบัญญัติไว้ล่วงหน้า ต่อเมื่อเกิด | |
| 33,0005,014,ความเสียหาย เพราะการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งของภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง | |
| 33,0005,015,แล้ว จึงทรงบัญญัติห้ามเป็นข้อ ๆ ไป. เฉพาะข้อหนึ่ง ๆ ยังแบ่งการ | |
| 33,0005,016,บัญญัติออกเป็น ๒ วาระก็มี | |
| 33,0005,017,๑. <B>มูลบัญญัติ</B> ข้อที่ทรงบัญญัติไว้เดิม. | |
| 33,0005,018,๒. <B>อนุบัญญัติ</B> ข้อที่ทรงบัญญัติเพิ่มเติมทีหลัง. | |
| 33,0005,019,รวมมูลบัญญัติและอนุบัญญัติเข้าด้วยกัน เรียกว่า <B>สิกขาบท</B> (ข้อ | |
| 33,0005,020,ที่ต้องศึกษา). | |