| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0018,001,"คือเป็นภูมิธรรมของสัตบุรุษคือคนดี, อันคนดีนั้นจะประกอบกรณีย์ใด ๆ " | |
| 34,0018,002,"ย่อมอาศัยธรรมข้อนี้เป็นหลักเสมอ ท่านเปรียบไว้ว่า ""พื้นแผ่นดินเป็นที่" | |
| 34,0018,003,รับรอง เป็นที่อาศัยของสัตว์และพฤกษาลดาชาต ฉันใด กตัญญูกต- | |
| 34,0018,004,"เวทิตาธรรม ก็เป็นพื้นฐานแห่งจิตของสัตบุรุษ ฉันนั้น. """ | |
| 34,0018,005,อธิบายชื่อหมวดธรรม | |
| 34,0018,006,"<B>บุพพการีและกตัญญูกตเวที</B> บุคคลทั้ง ๒ พวกนี้ ชื่อว่า <B>"" บุคคล" | |
| 34,0018,007,"หาได้ยาก ""</B> เพราะการที่บุคคลผู้มีหน้าที่ทำอุปการะก่อน ได้ทำกิจตาม" | |
| 34,0018,008,หน้าที่ก็ดี แม้ไม่มีหน้าที่ทำอุปการะก่อน แต่ก็ได้ทำอุปการะก่อนก็ดี | |
| 34,0018,009,ชื่อว่าบุคคลหาได้ยาก เพราะคนโดยมากมีน้ำใจตระหนถี่เหนี่ยว คิดแต่ | |
| 34,0018,010,จะได้ฝ่ายเดียว ไม่ยอมเสียสละ ไม่คิดทำอุปการะแก่ผู้อื่น. ส่วนบุคคล | |
| 34,0018,011,ผู้ได้รับอุปการะจากผู้อื่นจนได้มีความสุขสบายแล้ว มีความสำนึกถึงบุญคุณ | |
| 34,0018,012,ของท่านผู้ให้อุปการะแล้วตอบแทน ให้สมควรแก่กันนั้น หาได้ยาก เพราะ | |
| 34,0018,013,คนโดยมามักลืมตัว <B>บางคนก็เพียงแต่นึกถึงบุญคุณได้ แต่ไม่ยอม | |
| 34,0018,014,ตอบแทน</B> เหมือนคนกู้หนี้ทั้ง ๆ ที่รู้ดีอยู่ว่าเป็นหนี้เขา แต่ไม่ยอมใช้หนี้ | |
| 34,0018,015,คอยหลบหน้าเจ้าหนี้อยู่เสมอไป คนที่ตั้งใจชำระหนี้บุญคุณจึงหาได้ยาก. | |
| 34,0018,016,จึงเป็นอันว่าบุพพการีและกตัญญูกตเวทีบุคคล ทั้ง ๒ พวกนี้จะได้ปฏิบัติ | |
| 34,0018,017,หน้าที่ต่อกันให้สมบูรณ์ควบคู่กันไปนั้น หาได้ยาก เพราะเป็นการปฏิบัติ | |
| 34,0018,018,ที่ทวนกระแสกิเลสของสัตวโลก ซึ่งมีความโลภ ความตระหนี่ ความ | |
| 34,0018,019,เห็นแก่ตัว ไม่อยากแผ่เผื่อเจือจานแก่ผู้อื่น ฉะนั้น การสงเคราะห์ผู้อื่น | |
| 34,0018,020,ด้วยความเมตตากรุณาก็ดี การรู้จักคุณแล้วตอบแทนด้วยหวังบูชาคุณก็ดี | |
| 34,0018,021,จึงเป็นการยาก ดังนี้แล. | |