|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
34,0029,001,พระดำรัสเพียงเท่านี้ สามารถกลับใจองคุลิมาลโจรให้ทั้งดาบหมอบ
|
|
34,0029,002,กราบพระพุทธเจ้าเป็นอัศจรรย์.
|
|
34,0029,003,อีกอย่างหนึ่ง ที่ว่าทรงสั่งสอนเป็นอัศจรรย์นั้น อธิบายว่า พระธรรม
|
|
34,0029,004,คำสั่งสอนของพระองค์นั้นแปลกประหลาด เพราะสามารถอำนวยผลให้แก่
|
|
34,0029,005,ผู้ปฏิบัติได้กลับตนจากคนชั่วเป็นคนดี กลับจากความจนเป็นคนมั่งมี
|
|
34,0029,006,กลับจากใจร้ายกลายเป็นใจดี กลับจากปุถุชนเป็นอริยชน จึงเป็นอันว่า
|
|
34,0029,007,ผู้ปฏิบัติตามย่อมได้ประโยชน์สมควรแก่ความปฏิบัติ และได้ประโยชน์ใน
|
|
34,0029,008,ปัจจุบันชาติ ไม่ต้องรอไปถึงชาติหน้า.
|
|
34,0029,009,อธิบายชื่อหมวดธรรม
|
|
34,0029,010,การสั่งสอนทั้ง ๓ อย่างนี้ เรียกว่า อาการ คือ <B>วิธีการ</B> ได้แก่
|
|
34,0029,011,<B>กฎเกณฑ์</B> ในการทรงสั่งสอน พระพุทธเจ้าจะทรงสั่งสอนใครที่ไหนก็ได้
|
|
34,0029,012,ทรงใช้อาการ วิธีการ กฎเกณฑ์ทำนองนี้ กล่าวคือ ขั้นแรกทรงมุ่งที่จะ
|
|
34,0029,013,ให้ผู้ฟังรู้ยิ่งเห็นจริงในธรรมที่ควรรู้ควรเห็น เมื่อทรงมุ่งอย่างนี้ ก็ได้ทรง
|
|
34,0029,014,ใช้วิธีแสดงธรรมให้มีเหตุผลอันสมควน ให้พอเหมาะแก่ภาวะเพศภูมิ
|
|
34,0029,015,และอุปนิสัยของผู้ฟัง เมื่อทรงแสดงอยู่ ทรงมุ่งที่จะให้ผู้ฟังได้รับ
|
|
34,0029,016,ประโยชน์ทันที คือได้ผลดีในขณะปฏิบัตินั่นเอง ไม่ต้องชักช้า.
|
|
34,0029,017,อาศัยอาการ วิธีการ ดังนี้ จึงปรากฏผลว่า ในเวลาจบพระธรรม-
|
|
34,0029,018,เทศนาแต่ละครั้ง เริ่มแต่ปฐมเทศนา ผู้ฟังธรรมได้บรรลุมรรคผลนิพพาน
|
|
34,0029,019,เป็นอันมาก หากไม่ถึงขั้นนั้น ก็ได้ความเชื่อ ความเลื่อมใส ยึดเอา
|
|
34,0029,020,พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทรงแสดงธรรม.
|
|
|