| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 38,0020,001,๓. ตายเสีย. | |
| 38,0020,002,๔. ไปเข้ารีดเดียรถีย์เสีย. | |
| 38,0020,003,๕. สั่งบังคับ. | |
| 38,0020,004,องค์เหล่านี้ ยกสั่งบังคับเสีย ได้ในฝ่ายสัทธิวิหาริเหมือนกัน | |
| 38,0020,005,สัทธิวิหาริกหลีกไปเสียเอง สึกเสียเอง ตายเสียเอง ไปเข้ารีตเดียรถีย์ | |
| 38,0020,006,เสียเอง นิสัยก็ระงับเหมือนกัน. | |
| 38,0020,007,<B>องค์คือสั่งบังคับนั้นมีมติเป็น ๒ คือ</B> | |
| 38,0020,008,๑. ประณามคือไล่เสีย [มติของอรรถกถาจารย์]. | |
| 38,0020,009,๒. อุปัชฌายะเป็นมีพรรษาพ้น ๕ แล้ว มีความรู้พระธรรมวินัยพอ | |
| 38,0020,010,รักษาตัวได้แล้ว ปลดเสียจากนิสัย ให้อยู่เป็นนิสัยมุตกะ [พระ | |
| 38,0020,011,มติของสมเด็จ ฯ]. | |
| 38,0020,012,<B>องค์เป็นเหตุที่จะให้สัทธิวิหาริกถูกประฌาม ท่านกำหนด | |
| 38,0020,013,ไว้ ๕ คือ</B> | |
| 38,0020,014,๑. หาความรักใคร่ในอุปัชฌายะมิได้. | |
| 38,0020,015,๒. หาความเลื่อมใสมิได้ | |
| 38,0020,016,๓. หาความละอายมิได้. | |
| 38,0020,017,๔. หาความเคารพมิได้. | |
| 38,0020,018,๕. หาความหวังดีต่อมิได้. | |
| 38,0020,019,<B>วิธีประฌาม</B> | |
| 38,0020,020,ประณามนั้นพึงทำอย่างนี้ : พึงพูดให้รู้ว่าตนไล่เธอเสีย ท่าน | |
| 38,0020,021,"วางอย่าไว้ในบาลีว่า ""ฉันประณามเธอ"" ""อย่าเข้ามา ณ ที่นี้""" | |