|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
38,0026,001,ในขณะท่านกำลังพูด ท่านพูดผิด ไม่ทักหรือค้านจัง ๆ พูดอ้อม
|
|
38,0026,002,พอให้ท่านรู้.
|
|
38,0026,003,๖. ไม่เที่ยวเตร่ตามอำเภอใจ จะไปข้างไหนลาท่านก่อน.
|
|
38,0026,004,๗. เมื่อท่านอาพาธเอาใจใส่พยาบาล ไม่ไปข้างไหนเสีย กว่าท่าน
|
|
38,0026,005,จะหายเจ็บหรือมรณะ.
|
|
38,0026,006,<B>สัทธิวิหาริกวัตร วัตรที่อุปัชฌายะพึงทำแก่สัทธิวิหาริกมีดังนี้</B>
|
|
38,0026,007,๑. เอาธุระในการศึกษาของสัทธิวิหาริก.
|
|
38,0026,008,๒. สงเคราะห์ด้วยบาตรจีวรและบริขารอย่างอื่น ถ้าของตนไม่มี
|
|
38,0026,009,ก็ขวนขวายหา.
|
|
38,0026,010,๓. ขวนขวายป้องกัน หรือระงับความเสื่อมความเสียอันจักมี หรือ
|
|
38,0026,011,ได้มีแล้วแก่สัทธิวิหาริก ดังกล่าวแล้วในกรณียะของสัทธิวิหาริก.
|
|
38,0026,012,๔. เมื่อสัทธิวิหาริกอาพาธ ทำการพยาบาล.
|
|
38,0026,013,[วัตรอันอาจารย์และอันเตวาสิกจะพึงประพฤติแก่กัน พึงรู้โดย
|
|
38,0026,014,นัยนี้].
|
|
38,0026,015,<B>อาคันตุวัตร วัตรที่ภิกษุผู้จะไปสู่อาวาสอื่นพึงประพฤติให้สม
|
|
38,0026,016,เป็นแขกของเจ้าของถิ่นดังนี้</B>
|
|
38,0026,017,๑. ทำความเคารพในท่าน เช่นพอจะเข้าเขตวัดถอดรองเท้า ลดร่ม
|
|
38,0026,018,เปิดผ้าคลุมศีรษะ [ในบัดนี้ลดจีวรเฉวียงบ่า] เข้าไปสู่สำนักเจ้าของ
|
|
38,0026,019,ถิ่นก่อน ไหว้เจ้าของถิ่นผู้แก่กว่าตน.
|
|
38,0026,020,๒. แสดงความเกรงใจเจ้าของถิ่น เช่นเห็นเจ้าของถิ่นกำลังทำธุระ
|
|
38,0026,021,เช่นกวาดลานพระเจดีย์หรือทำยาแก่ภิกษุไข้ เธอละกิจนั้นมาทำ
|
|
|
