|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0011,001,ได้ทุกอย่าง ไม่มีใครเป็นเจ้าของรูปนามเหล่านั้นอย่างแท้จริง เมื่อบุคคล
|
|
39,0011,002,ได้นำรูปนามเหล่านั้นมาแยกย่อยออกไป ก็จะพบว่าไม่มีอยู่อย่างแท้จริง
|
|
39,0011,003,เป็นเพียงการเกาะกลุ่มของสังขารทั้งหลายเท่านั้นเอง เหมือนกับการมอง
|
|
39,0011,004,เส้นที่ขีดด้วยชอล์ก ในที่ไกลก็ดูเป็นเส้น เมื่อเอากล้องไปส่องดู ก็จะพบว่า
|
|
39,0011,005,เป็นเพียงผงของชอล์กที่วางเรียงกันเป็นอันมากเท่านั้นเอง รูปนามก็มี
|
|
39,0011,006,ลักษณะเช่นเดียวกัน คือเมื่อย่อยออกไปแล้ว จะกลายเป็นของว่างเปล่า
|
|
39,0011,007,หาแก่นสารที่แท้จริงไม่ได้ จึงตรัสกันข้ามกับความคิดความเชื่อถือว่า
|
|
39,0011,008,รูปนามหรือบุคคลเป็นอัตตา คือตัวตนอย่างแท้จริง แต่ในขณะเดียวกัน
|
|
39,0011,009,พระพุทธศาสนาก็ยอมรับ คือให้มองเห็นในรูปนามว่า ไม่ใช่ตัวใช่ตนอย่าง
|
|
39,0011,010,แท้จริง ในชั้นของความจริงอย่างแท้จริง ที่เรียกว่าความจริงระดับปรมัตถ-
|
|
39,0011,011,สัจจะ ไม่ใช่ความจริงขั้นของการสมบัติ เพราะความจริงขั้นสมมตินั้น
|
|
39,0011,012,พุทธศาสนาก็ยอมรับคำที่สมมติบัญญัติกัน แต่การเจริญวิปัสสนากัมมัฏฐาน
|
|
39,0011,013,นั้น มุ่งที่จะถ่ายถอนความหลงผิดความเข้าใจผิด ที่เรียกว่า การกำหนด
|
|
39,0011,014,หมายรูปนามผิด ความคิดที่เกี่ยวกับรูปนาม และความเห็นที่เกี่ยวกับรูปนาม
|
|
39,0011,015,ในทางที่ผิด ได้แก่
|
|
39,0011,016,กำหนดหมาย ความคิด ความเห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอนว่าเป็น
|
|
39,0011,017,สิ่งที่เที่ยงแท้แน่นอน
|
|
39,0011,018,ความกำหนดหมาย ความคิด ความเห็น สิ่งที่เป็นทุกข์ว่าเป็นสุข
|
|
39,0011,019,การกำหนดหมาย ความคิด ความเห็น สิ่งที่ไม่ใช่ตัวใช่ตนว่าเป็น
|
|
39,0011,020,ตัวตนของเรา
|
|
39,0011,021,การกำหนดหมาย ความคิด ความเห็นในสิ่งที่ไม่สวยไม่งามอะไร
|
|
39,0011,022,ว่าเป็นของสวยงาม
|
|
|