| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 40,0003,001,<B>เริ่มเรื่องประถมสังคายนา</B> | |
| 40,0003,002,เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงเทศนาพระธัมมจักกัปปวัตตน- | |
| 40,0003,003,สูตรโปรดปัญจวัคคีย์แล้ว เสด็จเที่ยวสั่งสอนเวไนยนิกรจนตราบเท่า | |
| 40,0003,004,พระชนมายุ ๘๐ พรรษา ทรงทรมานสุภัททปริพาชกอันเป็นปัจฉิม- | |
| 40,0003,005,เวไนยพุทธสาวกให้ได้ศรัทธาเลื่อมใส ทรงให้บรรพชาเป็นเอหิภิกขุ | |
| 40,0003,006,สำเร็จแล้ว<SUP>๑</SUP> เสด็จดับขันธปรินิพพานในระหว่างนางรังทั้งคู่ ณ สาลวัน | |
| 40,0003,007,ป่าไม้รังแห่งมัลลกษัตริย์ใกล้กรุงกุสินารา ปีมะเส็งนพศก<SUP>๒</SUP>เพ็ญเดือน ๖ | |
| 40,0003,008,คิมหฤดู วันอังคาร เวลาใกล้รุ่ง ในเวลานั้น มีพระอนุรุทธเถระเป็น | |
| 40,0003,009,ผู้ใหญ่อยู่ในที่นั้น ครั้งนั้นพระมหากัสสปะเป็นผู้มีวัสสยุกาลแก่กว่า | |
| 40,0003,010,พระสงฆ์ทั้งปวงประมาณ ๗ แสน บรรดาที่มาประชุมกัน แต่ในเวลาที่ | |
| 40,0003,011,เสด็จดับขันธปรินิพพาน พระมหากัสสปะยังมิได้มาประชุม ณ ที่นั้น | |
| 40,0003,012,กำลังเดินทางจากปาวานคร หวังจะมาเฝ้าพระผู้มีพระภาค เมื่อดำเนิน | |
| 40,0003,013,มาในระหว่างทาง ได้พักอยู่ใต้ร่มพฤกษาแห่งหนึ่ง เห็นปริพาชกผู้ | |
| 40,0003,014,หนึ่งเดินทางมาจากกุสินารา พระมหากัสสปะจึงถามข่าวถึงพระผู้มีพระ | |
| 40,0003,015,ภาค และได้ทราบว่าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้วได้ ๗ วัน หมู่ภิกษุ | |
| 40,0003,016,สงฆ์ซึ่งอยู่ในที่นั้น บรรดาที่ยังมีกิเลสก็มีความเศร้าโศกปริเทวนาการ | |
| 40,0003,017,ถึงพระผู้มีพระภาค ที่มีกิเลสอันปราศแล้วก็อดกลั้นด้วยธรรมสังเวช | |
| 40,0003,018,ในขณะนั้นมีภิกษุรูปหนึ่งชื่อสุภัททะบวชเมื่อภายแก่ จึงเรียกกันว่า | |
| 40,0003,019,สุภัททวุฑฒบรรพชิต ได้กล่าวแก่ภิกษุทั้งปวงซึ่งอยู่ในที่นั้นว่า ท่าน | |
| 40,0003,020,ทั้งหลายอย่าเศร้าโศกถึงพระสมณโคดมนั้นเลย เธอปรินิพพานเสียดี | |