| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 40,0020,001,ผู้มีความเห็นว่า โลกมีที่สุดหรือไม่มีที่สุด และบัญญัติขึ้นด้วย | |
| 40,0020,002,วัตถุ ๔ อย่าง คือ :- | |
| 40,0020,003,๑. อาศัยเหตุที่ตนบรรลุเจโตสมาธิแล้ว เข้าใจตามอาการแห่ง | |
| 40,0020,004,โลก จึงบัญญัติว่า โลกกลม มีที่สุด. | |
| 40,0020,005,๒. อาศัยเหตุที่ตนตั้งอยู่ในคุณเช่นนั้น เข้าใจตามอาการแห่ง | |
| 40,0020,006,โลก บัญญัติว่า โลกไม่มีที่สุด. | |
| 40,0020,007,๓. อาศัยเหตุที่ตนตั้งอยู่ในคุณเช่นนั้น เข้าใจตามอาการแห่ง | |
| 40,0020,008,โลก จึงบัญญัติว่า โลกมีที่สุดด้วย ไม่มีที่สุดด้วย. | |
| 40,0020,009,๔. อาศัยการนึกคาดคะเนเทียบเคียงเอา แล้วบัญญัติว่า โลก | |
| 40,0020,010,มีที่สุดก็ไม่ใช่ ไม่มีที่สุดก็ไม่ใช่. | |
| 40,0020,011,ผู้มีความเห็นกลับกลอก พูดไม่ตายตัว เพราะกลัวผิด และ | |
| 40,0020,012,บัญญัติขึ้นด้วยวัตถุ ๔ อย่าง คือ :- | |
| 40,0020,013,๑. เพราะกลัวมุสา. | |
| 40,0020,014,๒. เพราะกลัวอุปาทาน. | |
| 40,0020,015,๓. เพราะกลัวถูกไล่เลียง. | |
| 40,0020,016,๔. เพราะความเขลา. | |
| 40,0020,017,ผู้มีความเห็นว่า ตนและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ และบัญญัติด้วย | |
| 40,0020,018,วัตถุ ๒ อย่าง คือ :- | |
| 40,0020,019,๑. อาศัยตนเกิดเป็นอสัญญีสัตว์ ระลึกชาติได้เพียงเท่านั้น ถอย | |
| 40,0020,020,หลังไประลึกไม่ได้ จึงบัญญัติว่า ตนและโลกเกิดขึ้นลอย ๆ. | |
| 40,0020,021,๒. อาศัยตนนึกคาดคะเนเทียบเคียงเอา จึงบัญญัติว่า ตนและ | |