| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 40,0039,001,และอำมาตย์พร้อมด้วยบริวารไปอาราธนาถึง ๒ ครั้ง ท่านก็ไม่มา | |
| 40,0039,002,เพราะไปบอกกับท่านว่า พระมหากษัตริย์รับสั่งหา. ต่อครั้งที่ ๓ จึงมา | |
| 40,0039,003,เพราะไปบอกขอให้ท่านมาช่วยชำระพระศาสนา. | |
| 40,0039,004,ผู้ไปอาราธนาครั้งที่ ๑ คือ พระมหาเถระที่เป็นธรรมกถึก ๔ รูป | |
| 40,0039,005,"มีบริวารองค์ละ ๑,๐๐๐ (หนึ่งพัน) รูป และอำมาตย์ ๔ คนมีบริวาร" | |
| 40,0039,006,"คนละ ๑,๐๐๐ (หนึ่งพัน)." | |
| 40,0039,007,"ครั้งที่ ๒ พระมหาเถระ ๘ รูป บริวาร ๘,๐๐๐ (แปดพัน)" | |
| 40,0039,008,"อำมาตย์ ๘ คน บริวาร ๘,๐๐๐ (แปดพัน)." | |
| 40,0039,009,ครั้งที่ ๓ พระมหาเถระผู้ใหญ่ ๑๖ รูป อำมาตย์ ๑๖ คน บริวาร | |
| 40,0039,010,"๓๒,๐๐๐ (สามหมื่นสองพัน)." | |
| 40,0039,011,เมื่อพระโมคคัลลีบุตรดิสสเถระมาถึง พระบรมกษัตริย์จึงทรงทำ | |
| 40,0039,012,การต้อนรับ และให้ท่านพักพอสมควรแล้ว จึงตรัสเล่าเรื่องแต่ต้น | |
| 40,0039,013,จนถึงอำมาตย์ไปฆ่าพระสงฆ์ ให้พระโมคคัลลีลบุตรดิสสเถระฟังแล้ว | |
| 40,0039,014,ตรัสถามว่า บาปจะตกอยู่แก่ใคร พระโมคคัลลีบุตรดิสสเถระถวายพระ | |
| 40,0039,015,พรว่า บาปตกอยู่แก่อำมาตย์ผู้ฆ่า เพราะพระมหาบพิตรไม่ได้มีเจตนาจัก | |
| 40,0039,016,ให้อำมาตย์ไปฆ่า ยกพระพุทธพจน์ที่ว่า <B>เจตนาหํ ภิกฺขเว ภมฺมํ วทามิ</B> | |
| 40,0039,017,ขึ้นเป็นหลักวินิจฉัย และให้พระมหากษัตริย์หายสงสัย และได้อ้าง | |
| 40,0039,018,ชาดกสาธกอีกมากมาย พระโมคัลลีบุตรดิสสเถระยังพระมหากษัตริย์ | |
| 40,0039,019,ให้ทรงทราบด้วยพระธรรมเทศนา ดังนี้ แล้วอยู่ในอุทยานนั้น ๗ วัน | |
| 40,0039,020,ให้พระมหากษัตริย์เรียนลัทธิสมัยในพระพุทธศาสนา ในวันที่ ๗ พระ | |
| 40,0039,021,บรมกษัตริย์ ตรัสใช้ให้ไปประกาศแก่ภิกษุบรรดาที่อยู่ชมพูทวีปให้มา | |