|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
41,0037,001,ถ. วจีสังขาร กับ จิตตสังขาร ของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ย่อมดับ
|
|
41,0037,002,ได้ในขณะไหนบ้าง ?
|
|
41,0037,003,ต. วจีสังขาร คือวิตกกับวิจาร ย่อมดับได้ในเมื่อบุคคลนั้นเข้า
|
|
41,0037,004,"ถึงฌานที่สอง, จิตตสังขาร คือสัญญากับเวทนา ย่อมดับเมื่อเข้าถึง"
|
|
41,0037,005,สัญญาเวทยิตนิโรธ.
|
|
41,0037,006,๒๕๑๒
|
|
41,0037,007,ถ. สมเด็จพระมหาสมณเจ้า ได้ทรงฝากอเนญชาภิสังขารไว้แก่
|
|
41,0037,008,นักธรรมเพื่อพิจารณา พิจารณาได้ความอย่างไร ถ้ายังไม่ได้
|
|
41,0037,009,พิจารณา ก็จงแสดงไปตามระเบียบของท่าน ?
|
|
41,0037,010,ต. อเนญชา ความไม่หวั่นไหว ถ้าไหวไปทางบุญ ก็เป็น
|
|
41,0037,011,ปุญญาภิสังขาร ถ้าไหวไปทางบาป ก็เป็นอปุญญาภิสังขาร ความ
|
|
41,0037,012,คิดอ่านในระหว่างนั้น คือคิดอ่านเรื่องนิ่งเรื่องเฉย อันไม่เป็นบุญ
|
|
41,0037,013,เป็นบาป ตั้งแต่คนชั้นต่ำจนตลอดชั้นสูง<sup>๑<\sup> นี้แสดงตามความเห็น ตาม
|
|
41,0037,014,ระเบียบของท่านแสดงว่า ได้แก่อรูปสมาบัติ ๔.
|
|
41,0037,015,๒๔๖๕
|
|
41,0037,016,ถ. อเนญชาภิสังขาร คืออะไร ? และหมายถึงอะไร ?
|
|
41,0037,017,ต. อเนญชาภิสังขาร คือความไม่หวั่นไหว หรือธรรมชาติอัน
|
|
41,0037,018,หาความหวั่นไหวมิได้. หมายถึงอาการของธรรม และหมายถึงภูมิ
|
|
41,0037,019,แห่งธรรม คืออรูปสมาบัติ ๔ ซึ่งปรุงสัตว์ให้ไปเกิดในอรูปภพ ๔ มี
|
|
|