| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0048,001,ดับหรือไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นสิ่งใช่ตัวตน. | |
| 41,0048,002,ส. ป. | |
| 41,0048,003,ถ. การละนิวรณ์ ๕ ได้ ด้วยวิกขัมภนปหานนั้น เป็นการบรรลุ | |
| 41,0048,004,โลกุตตรภูมิหรือไม่ ? เพราะเหตุไร ? | |
| 41,0048,005,ต. ยังไม่เป็นบรรลุโลกุตตรภูมิ. เพราะวิกขัมภนปหานเป็นละ | |
| 41,0048,006,ได้ชั่วคราว เหมือนศิลาทับหญ้า เป็นรูปาวจรภูมิ หรืออรูปปาวจรภูมิ | |
| 41,0048,007,เท่านั้น สำเร็จโลกุตตรภูมิต่อเมื่อละด้วยสมุจเฉทปหาน. | |
| 41,0048,008,๒๕๑๑ | |
| 41,0048,009,ถ. ในปาฏิหาริย์ อย่างนั้น เหตุไรท่านจึงยกย่องอนุสาสนี- | |
| 41,0048,010,ปาฏิหาริย์ว่าเป็นอัศจรรย์ยิ่งกว่า ๒ อย่างข้างต้น ? และปาฏิหาริย์ทั้ง ๓ | |
| 41,0048,011,นั้นทรงแสดงในคราวไหน ? | |
| 41,0048,012,ต. เพราะอนุสาสนีปาฏิหาริย์ อาจจูงใจบุคคลผู้ฟังให้เห็นตาม | |
| 41,0048,013,นิยมตาม ละความชั่ว บำเพ็ญความดี ตั้งแต่อย่างต่ำ คือถึงสรณะ | |
| 41,0048,014,และรักษาศีล ตลอดถึงมรรคผลและนิพพานได้. อิทธิปาฏิหาริย์ แสดง | |
| 41,0048,015,ในคราวโปรดผู้มีทิฏฐิมานะมาก เพื่อให้ละทิฏฐิมานะ เช่นในคราว | |
| 41,0048,016,โปรดชฏิล ๓ คนพี่น้องเป็นต้น. อาเทสนาปาฏิหาริย์ แสดงในคราว | |
| 41,0048,017,โปรดบริวารของพระเจ้าพิมพิสาร และในความที่โปรดมาณพ ๑๖ คน | |
| 41,0048,018,เป็นต้น. ส่วนอนุสาสนีปาฏิหาริย์ แสดงในที่ทั่วไป. | |
| 41,0048,019,๒๔๗๒ | |
| 41,0048,020,ถ. ปาฏิหาริยะ ๓ เป็นวิทยาจำเพาะพระศาสดา หรือพระสาวก | |
| 41,0048,021,ก็ได้บ้าง ? จงอ้างหลักให้พอฟังได้ ? | |