| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 46,0002,001,สภาพของโลก | |
| 46,0002,002,ในโลกคือชุมนุมมนุษย์ ทั้งถิ่นที่สำนักมีลักษณะเป็น ๓ คือ :- | |
| 46,0002,003,๑. สิ่งอันให้โทษโดยส่วนเดียว เปรียบด้วยยาพิษก็มี. | |
| 46,0002,004,๒. สิ่งอันให้โทษในเมื่อเกินพอดี เปรียบด้วยของมึนเมาก็มี. | |
| 46,0002,005,๓. สิ่งอันเป็นอุปการะ เปรียบด้วยอาหารและเภสัชอันสบายก็มี | |
| 46,0002,006,แต่ใช้ในทางผิดอาจให้โทษก็ได้. | |
| 46,0002,007,พาลชน | |
| 46,0002,008,ชนผู้ไร้พิจารณ์ ไม่หยั่งเห็นโดยถ่องแท้ ย่อมเพลิดเพลินในสิ่ | |
| 46,0002,009,อันให้โทษ ย่อมละเลิงจนเกินพอดีในสิ่งอันอาจให้โทษ ย่อมติดอยู่ใน | |
| 46,0002,010,สิ่งอันเป็นอุปการะ ชื่อว่าหมกอยู่ในโลกถอนตนไม่ออก เช่นนี้ย่อม | |
| 46,0002,011,ได้เสวยทุกข์บ้างสุขบ้าง อันสิ่งนั้น ๆ พึงอำนวย แม้สุขก็เป็นเพียง | |
| 46,0002,012,สามิส เป็นเหตุแห่งความติด ดุจเหยื่อคือมังสะอันเบ็ดเกี่ยวไว้ เป็น | |
| 46,0002,013,ผู้อันจะพึงจูงไปได้ตามปรารถนา. | |
| 46,0002,014,บัณฑิตชน | |
| 46,0002,015,ฝ่ายบัณฑิต พิจารณาเห็นความเป็นจริงแห่งสิ่งนั้นแล้ว ไม่ข้อง | |
| 46,0002,016,ไม่พัวพันในสิ่งอันล่อใจ ย่อมเป็นอิสระด้วยตน เช่นนี้ย่อมได้สุข | |
| 46,0002,017,เป็นนิรามิสเป็นสุขสุขุมเกิดขึ้นภายใน. | |
| 46,0002,018,พระพุทธประสงค์ | |
| 46,0002,019,สมเด็จพระบรมศาสดา ตรัสชวนพวกเราพุทธบริษัทให้มาดูโลก | |
| 46,0002,020,อันตระการตา เปรียบด้วยราชถครั้งโบราณ อันตกแต่งงามวิจิตร | |
| 46,0002,021,นั้น มิใช่เพื่อให้หลงชม แต่เพื่อปลุกใจให้หยั่งซึ้งลงไปถึงคุณโทษ | |