| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0010,001,ที่ชอบ อนึ่ง เมื่อคนอื่นแสดงโทษที่ล่วงเกินก็รับตามวิธีที่ชอบ บุคคลประกอบ | |
| 34,0010,002,ด้วยธรรม ๓ ประการนี้แล พึงทราบเถิดว่า เป็นบัณฑิต. | |
| 34,0010,003,<I>จบอัจจยสูตรที่ ๔</I> | |
| 34,0010,004,<H1>อรรถกถาอัจจยสูตร</H1> | |
| 34,0010,005,พึงทราบวินิจฉัย ในอัจจยสูตรที่ ๔ ดังต่อไปนี้:- | |
| 34,0010,006,บทว่า <B>อจฺจยํ อจฺจยโต น ปสฺสติ</B> ความว่า คนพาลย่อมไม่ | |
| 34,0010,007,เห็นความผิดของตนว่า เป็นความผิด. บทว่า <B>อจฺจยโต ทิสฺวา ยถาธมฺมํ | |
| 34,0010,008,น ปฏิกโรติ</B> ความว่า คนพาลแม้ทราบแล้วว่า เราทำผิด ก็ไม่ยอมทำตามธรรม | |
| 34,0010,009,คือรับทัณฑกรรมมาแล้ว ก็ไม่ยอมแสดงโทษ คือไม่ยอมขอโทษคนอื่น.* บท | |
| 34,0010,010,ว่า <B>อจฺจยํ เทเสนฺตสฺส ยถาธมฺมํ ปฏิคฺคณฺหาติ</B> ความว่า เมื่อคน | |
| 34,0010,011,อื่นทราบว่า เราทำผิด รับทัณฑกรรมมาแล้วให้ขอขมา คนพาลก็จะไม่ยอม | |
| 34,0010,012,ยกโทษให้. | |
| 34,0010,013,ธรรมฝ่ายขาว ( ของบัณฑิต ) พึงทราบโดยนัยที่ตรงกันข้ามกับที่กล่าว | |
| 34,0010,014,แล้ว. | |
| 34,0010,015,<I>จบอรรถกถาอัจจยสูตรที่</I> | |