| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 05,0012,001,บทว่า <B>ชราทุพฺพลา</B> คือ ทุพพลภาพเพราะชรา. | |
| 05,0012,002,บทว่า <B>จรณคิลานา</B> คือ ประกอบด้วยโรคเท้าเจ็บ. | |
| 05,0012,003,บทว่า <B>อวสฺสุตา</B> มีความว่า เป็นผู้มีความกำหนัด คือ เปียกชุ่ม | |
| 05,0012,004,อยู่ด้วยความกำหนัด ในการเคล้าคลึงกาย. แต่ในบทภาชนะแห่ง บทว่า <B>อวสฺสุตา</B> | |
| 05,0012,005,นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหมายเอาราคะนั้นทีเดียวจึงตรัสคำว่า <B>สารตฺตา</B> | |
| 05,0012,006,เป็นต้น. | |
| 05,0012,007,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>สารตฺตา</B> คือ ผู้มีความกำหนัดอย่าง | |
| 05,0012,008,หนักด้วยกายสังสัคคราคะ ดุจผ้าถูกย้อมด้วยสี ฉะนั้น. | |
| 05,0012,009,บทว่า <B>อเปกฺขวตี</B> มีความว่า ผู้ประกอบด้วยความเพ่งเล็งที่เป็นไป | |
| 05,0012,010,ในบุรุษนั้น ด้วยอำนาจแห่งความกำหนัดนั้นนั่นแหละ. | |
| 05,0012,011,บทว่า <B>ปฏิพทธฺจิตฺตา</B> ได้แก่ เป็นผู้มีจิตดุจถูกความกำหนัดนั้น | |
| 05,0012,012,ผูกพันไว้ในบุรุษนั้น. แม้ในวิภังค์แห่งบทที่ ๒ ก็มีนัยอย่างนี้. | |
| 05,0012,013,บทว่า <B>ปุริสปุคฺคลสฺส</B> ได้แก่ บุคคลกล่าวคือบุรุษ. | |
| 05,0012,014,บทว่า <B>อธกฺขกํ </B>คือ ใต้รากขวัญลงไป. | |
| 05,0012,015,บทว่า <B>อุพฺภชานุมณฺฑลํ</B> คือ เหนือมณฑลเข่าทั้งสอง ขึ้นมา. แต่ | |
| 05,0012,016,ในบทภาชนะ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้โดยลำดับแห่งบททีเดียวว่า <B>เหฏฺกฺ- | |
| 05,0012,017,ขกํ อุปริชานุมณฺฑลํ </B> ใต้รากขวัญเหนือมณฑลเข่า ดังนี้. | |
| 05,0012,018,ก็ในบทว่า <B>อุปริชานุมณฺฑลํ</B> นี้ แม้เหนือศอกขึ้นมา ท่านก็ | |
| 05,0012,019,สงเคราะห์เข้าด้วยเหนือมณฑลเข่าขึ้นมาเหมือนกัน. คำที่เหลือบัณฑิตพึงทราบ | |
| 05,0012,020,โดยนัยดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในมหาวิภังค์นั่นแล. | |
| 05,0012,021,สองบทว่า <B>ปุริมาโย อุปาทาย</B> มีความว่า ทรงเทียบเคียงภิกษุณี | |
| 05,0012,022,๔ รูป ผู้ต้องอาบัติปาราชิกกับด้วยปาราชิกที่ทั่วไป (๔ มีเมถุนเป็นต้น ). | |