| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0027,001,ตอบว่า ในมัชฌิมประเทศ. เพราะฉะนั้น ในคำนี้จึงมีเนื้อความดังนี้ | |
| 06,0027,002,สองพานิชนั้น เป็นผู้เดินทางไกล เพื่อไปยังมัชฌิมประเทศ. | |
| 06,0027,003,สองบทว่า <B>าติสาโลหิตา เทวตา</B> ได้แก่ เทวดาผู้เคยเป็นญาติ | |
| 06,0027,004,ของสองพานิชนั้น. | |
| 06,0027,005,สองบทว่า <B>เอตทโวจ</B> มีความว่า ได้ยินว่า เทวดานั้น ได้บันดาล | |
| 06,0027,006,ให้เกวียนทั้งหมดของพานิชนั้นหยุด. ลำดับนั้น เขาทั้งสองมาใคร่ครวญดูว่า | |
| 06,0027,007,นี่เป็นเหตุอะไรกัน ? จึงได้ทำพลีกรรมแก่เทวดาผู้เป็นเจ้าทางทั้งหลาย. ในเวลา | |
| 06,0027,008,ทำพลีกรรมของเขา เทวดานั้นสำแดงกายให้เห็น ได้กล่าวคำนี้. | |
| 06,0027,009,สองบทว่า <B>มนฺเถน จ มธุปิณฺฑิกาย จ</B> ได้แก่ ข้าวสัตตุผง และ | |
| 06,0027,010,ข้าวสัตตุก้อน ปรุงด้วยเนยใสน้ำผึ้งและน้ำตาลเป็นต้น . | |
| 06,0027,011,บทว่า <B>ปฏิมาเนถ</B> ได้แก่ จงบำรุง. | |
| 06,0027,012,สองบทว่า <B>ตํ โว</B> มีความว่า ความบำรุงนั้น จักมีเพื่อประโยชน์เกื้อกูล | |
| 06,0027,013,เพื่อความสุขแก่ท่านทั้งหลายตลอดกาลนาน. | |
| 06,0027,014,สองบทว่า <B>ยํ อมฺหากํ</B> มีความว่า การรับอันใดจะพึงมีเพื่อประโยชน์ | |
| 06,0027,015,เกื้อกูลเพื่อความสุขแก่เหล่าข้าพระองค์ตลอดกาลนาน. | |
| 06,0027,016,สองบทว่า <B>ภควโต เอตทโหสิ</B> มีความว่า ได้ยินว่า บาตรใดของ | |
| 06,0027,017,พระองค์ได้มีในเวลาทรงประกอบความเพียร บาตรนั้นได้หายไปแต่เมื่อนาง | |
| 06,0027,018,สุชาดามาถวายข้าวปายาส. เพราะเหตุนั้น พระองค์จึงได้ทรงมีพระรำพึงนี้ | |
| 06,0027,019,ว่า บาตรของเราไม่มี ก็แลพระตถาคตทั้งหลายองค์ก่อน ๆ ไม่ทรงรับด้วย | |
| 06,0027,020,พระหัตถ์เลย. เราจะพึงรับข้าวสัตตุผงและข้าวสัตตุก้อนปรุงน้ำผึ้งด้วยอะไรเล่า | |
| 06,0027,021,หนอ ? | |