| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0007,001,นาน นักบวชเปลือยชื่อ <B>โกรักขัตติยะ</B> ที่เธอสำคัญว่าเป็นสมณะ | |
| 15,0007,002,อรหันต์ที่ดีนั้นอีก ๗ วัน เขาจักตายด้วยโรคอลสกะ (โรคกินอาหาร | |
| 15,0007,003,มากเกินไป) ครั้นแล้ว จักบังเกิดในเหล่าอสูรกาลกัญชิกา ซึ่งเลวกว่า | |
| 15,0007,004,อสูรกายทุกชนิด และจักถูกนำไปทิ้งที่ป่าช้าวีรณัตถัมภะ. และเมื่อเธอ | |
| 15,0007,005,ต้องการทราบ พึงเข้าไปถามโกรักขิตติยะ ว่า ท่านโกรักขัตติยะท่าน | |
| 15,0007,006,ทราบคติของตนหรือ ข้อที่โกรักขัตติยะพึงตอบเธอว่า สุนักขัตตะ | |
| 15,0007,007,ข้าพเจ้าทราบคติของตนอยู่ คือข้าพเจ้าไปเกิดในเหล่าอสูรกาลกัญ- | |
| 15,0007,008,ชิกา ซึ่งเลวกว่าอสูรกายทุกชนิดดังนี้ เป็นฐานะที่มีได้. ครั้งนั้น | |
| 15,0007,009,โอรสเจ้าลิจฉวีชื่อสุนักขัตตะ ได้เข้าไปหาโกรักขัตติยะ บอกว่า | |
| 15,0007,010,ท่านโกรักขัตติยะ ท่านถูกพระสมณโคดมพยากรณ์ว่า อีก ๗ วัน | |
| 15,0007,011,โกรักขัตติยะ จักตายด้วยโรคอลสกะ แล้วจักบังเถิดในเหล่าอสูร- | |
| 15,0007,012,กาลกัญชิกา ซึ่งเลวกว่าอสุรกายทุกชนิด และจักถูกเขานำไป | |
| 15,0007,013,ทิ้งที่ป่าช้าวีรณัตถัมภะ ฉะนั้น ท่านจงกินอาหารแต่พอสม | |
| 15,0007,014,ควร และดื่มน้ำแต่พอสมควร จึงทำให้คำพูดพระสมณโคดม | |
| 15,0007,015,ผิด ครั้งนั้น โอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะ ได้นับวันคืนตั้งแต่วันที่ ๑ | |
| 15,0007,016,ที่ ๒ ไปจนครบ ๗ วัน เพราะเขาไม่เชื่อพระตถาคต. ครั้งนั้น | |
| 15,0007,017,นักบวชเปลือยชื่อ <B>โกรักขัตติยะ</B> ได้ตายด้วยโรคอลสกะในวันที่ ๗ | |
| 15,0007,018,แล้ว ได้ไปเกิดในเหล่าอสูรกาลกัญชิกา ซึ่งเลวกว่าอสุรกายทุกชนิดและ | |
| 15,0007,019,ถูกเขานำไปทิ้งไว้ที่ป่าช้าชื่อว่า <B>วีรณัตถัมภะ</B> โอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะ | |
| 15,0007,020,ได้ทราบข่าวว่า โกรักขัดตอเจลกได้ตายด้วยโรคอลสกะได้ถูกเขานำ | |
| 15,0007,021,ไปทิ้งที่ป่าช้าวีรณัตถัมถะ จึงเข้าไปหาศพโกรักขิตติยะที่ป่าช้าวีรณัต | |
| 15,0007,022,กัมภะ ใช้มือตบซากศพเขา ๓ ครั้ง ถามว่า โกรักขัตติยะ ท่านทราบ | |
| 15,0007,023,คติของตนหรือ. ครั้งนั้น ซากศพโกรักขัตติยะ ได้ลุกขึ้นยืนพลาง | |
| 15,0007,024,เอามือลูบหลังตนเองตอบว่า สุนักขัตตะผู้มีอายุ ข้าพเจ้าทราบคติ | |