| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0035,001,<H1>สุมังคลวิลาสินี</H1> | |
| 15,0035,002,<H1>ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรควรรณนา</H1> | |
| 15,0035,003,<H1>อรรถกถาปาฏิกสูตร</H1> | |
| 15,0035,004,<B>ปาฏิกสูตร</B> มีคำบาลีว่า <B>เอวมฺเม สุตํ ฯ เป ฯ มลฺเลสุ วิหรติ.</B> | |
| 15,0035,005,ในปาฎิกสูตรนั้นจะได้อธิบายข้อความตามลำดับบทดังต่อไปนี้ :- | |
| 15,0035,006,คำว่า <B>มลฺเลสุ วิหรติ</B> มีคำอธิบายดังนี้ แม้ชนะแห่งหนึ่ง | |
| 15,0035,007,ซึ่งเป็นถิ่นพำนักอาศัยของบรรดามัลลราชกุมาร ผู้มีนิวาสฐาน อยู่ในชนบท | |
| 15,0035,008,ก็เรียกว่า มัลละ เพราะเพิ่มศัพท์เข้ามา (พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ | |
| 15,0035,009,อยู่) ในชนบทแห่งหนึ่งนั้น ในบรรดามัลลชนบททั้งหลาย. คำว่า | |
| 15,0035,010,<B>อนุปฺปิยํ นาม มลฺลานํ นิคโม</B> มีคำอธิบายดังนี้ มีนิคมชนบทของ | |
| 15,0035,011,ชาวมัลละแห่งหนึ่งชื่อว่า <B>อนุปิยะ</B> พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ในราว | |
| 15,0035,012,ป่าแห่งหนึ่งถือพร้อมด้วยร่มเงาและน้ำ อาศัยอนุปิยนิคมชนบทนั้นเป็น | |
| 15,0035,013,"โคจรคาม. บาลีบางแห่งเป็น ""อโนปิยะ"" ก็มี. บทว่า <B>ปาวิสิ</B> แปลว่า" | |
| 15,0035,014,ได้เสด็จเข้าไปแล้ว. อนึ่ง จะกล่าวว่าพระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าไปเสร็จ | |
| 15,0035,015,สิ้นแล้วไม่ได้ ต้องกล่าวว่ายังต้องเสด็จเข้าไปอีก เพราะเหตุว่าแม้เสด็จ | |
| 15,0035,016,ออกมาแล้ว ก็ยังทรงมีพระราชประสงค์จะเสด็จเข้าไปอีก. มีอุปมาดังนี้. | |
| 15,0035,017,เช่นชายคนหนึ่งออกจากบ้านประสงค์จะไปยังบ้านอีกแห่งหนึ่ง แม้จะเดิน | |
| 15,0035,018,ทางยังไม่ถึงบ้านแห่งนั้น เมื่อมีคำถามว่า ชายคนนี้อยู่ที่ไหน ก็ต้อง | |
| 15,0035,019,ตอบว่าเขาไปบ้านนั้นแล้ว ข้อนี้มีอุปมาฉันใด อุปไมยก็มีฉันนั้น. | |
| 15,0035,020,คำว่า <B>เอตทโหสิ</B> พระราชดำรินี้ได้เกิดขึ้นแล้วเมื่อพระผู้มี | |
| 15,0035,021,พระภาคประทับยืนอยู่ใกล้บ้านและทอดพระเนตรดวงอาทิตย์. คำว่า | |
| 15,0035,022,<B>อติปฺปโค โข</B> แปลว่า ยังเช้ามืดเกินไป คนในตระกูลทั้งหลาย | |