| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0043,001,คำว่า <B>วีรณตฺถมฺภเก</B> อธิบายว่า ได้ยินว่า พวกเดียรถีย์ทราบข่าว | |
| 15,0043,002,ว่า <B>โกรักขัตติยะสิ้นชีวิตแล้ว นับวันแล้วกล่าวว่า</B> คำพยากรณ์ของ | |
| 15,0043,003,พระสมณโคดมเกิดเป็นจริงแล้ว บัดนี้ พวกเราจะนำศพเขาไปทิ้งในที่อื่น | |
| 15,0043,004,จักข่มพระสมณโคดมด้วยมุสาวาท ได้พากันไปนำเอาเถาวัลย์มาพันศพแล้ว | |
| 15,0043,005,ลากไปพร้อมกับกล่าวว่า ทิ้งศพไว้ตรงนี้ ๆ. สถานที่ ๆ ลากศพไปนั้นเป็น | |
| 15,0043,006,เนินทั้งนั้น. พวกเขาจึงลากศพไปสู่ป่าช้าชื่อ <B>วีรณถัมภกะ</B> ทราบว่าเป็น | |
| 15,0043,007,สุสานก็ได้ลากศพต่อไปตั้งใจว่าจะนำไปทิ้งในที่อื่น. ทันใดนั้น เถาวัลย์ | |
| 15,0043,008,ลากศพขาด. พวกเขาไม่อาจให้ศพเคลื่อนไหวได้ จึงพากันหนีไปจาก | |
| 15,0043,009,ที่นั้น. เพราะฉะนั้น.พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า <B>ได้ทิ้งไว้ในป่าช้าชื่อ | |
| 15,0043,010,วีรณถัมภกะ.</B> | |
| 15,0043,011,คำว่า <B>เตนุปสงฺกมิ</B> มีคำอธิบายดังนี้ เพราะเหตุไร โอรสของ | |
| 15,0043,012,เจ้าลิจฉวี นามสุนักขัตตะจึงเข้าไปหา ได้ทราบว่า สุนักขัตตะโอรสเจ้า | |
| 15,0043,013,ลิจฉวีนั้น คิดว่า คำพูดของพระสมณโคดม ย่อมสมจริงแน่นอน ก็ธรรมดา | |
| 15,0043,014,ว่าคนตายจะลุกขึ้นพูดกับคนอื่น ย่อมไม่มี เอาเถอะ เราจะไปถาม ถ้า | |
| 15,0043,015,พระสมณโคดมตรัสบอก ก็ดีไป ถ้าไม่บอกไซร้ เราจักข่มพระสมณโคดม | |
| 15,0043,016,ด้วยมุสาวาท. สุนักขัตตะเข้าไปเฝ้าเพราะเหตุนี้. บทว่า <B>อาโกฏฺเฏสิ</B> แปลว่า | |
| 15,0043,017,ว่า เคาะ (ด้วยฝ่ามือ). มีคำถามว่า ทรากศพของคนที่ตายแล้ว ย่อมไม่ | |
| 15,0043,018,"สามารถจะลุกขึ้นมาพูดได้ นักบวชเปลือยรูปนั้นได้กล่าวคำว่า <B>""ดูก่อนผู้" | |
| 15,0043,019,"มีอายุ เรารู้""</B> ได้อย่างไร. มีคำถามว่า เขาพูดได้ด้วยพุทธานุภาพ. ได้" | |
| 15,0043,020,ทราบว่า พระผู้มีพระภาคได้นำโกรักขัตติยะ จากกำเนิดอสูรให้เข้าสิง | |
| 15,0043,021,ในทรากศพแล้วให้พูด. อีกนัยหนึ่ง พระองค์ได้ทรงให้ทรากศพนั้นพูด. | |
| 15,0043,022,เพราะวิสัยพระพุทธเจ้า เป็นอจินไตย (คนอื่นไม่ควรคิด) คำว่า <B>ตเถว | |
| 15,0043,023,ตํ วิปากํ</B> ได้แก่ ผลของคำพูดนั้น เกิดแล้วอย่างนั้นทีเดียว ศัพท์ว่า <B>วิปา กํ</B> | |
| 15,0043,024,นั้น จัดเป็นลิงควิปลาศ. ความหมายที่ถูกต้องก็คือ <B>ตเถว โส วิปาโก.</B> | |