| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 22,0026,001,โดยเพียงคำของข้าศึกที่พูดว่า ท่านถูกลูกศรแทงแล้ว ประสบทุกข์อยู่ฉะนั้น | |
| 22,0026,002,ถูกพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงข่มด้วยการเปรียบเทียบด้วยลูกศรอย่างนี้ ก็ไม่อาจ | |
| 22,0026,003,โต้ตอบ ใส่วาทะเข้าในสมองของนิครนถ์ผู้ใหญ่กล่าวคำว่า ท่านนิครนถ์ ดัง | |
| 22,0026,004,นี้เป็นต้น เหมือนสุนัขที่อ่อนแอลุกขึ้นไล่เนื้อให้วิ่งไปตรงหน้าเจ้าของ แล้ว | |
| 22,0026,005,ตนเองก็หมดแรงไล่ฉะนั้น | |
| 22,0026,006,ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงข่มนิครนถ์ศิษย์เหล่านั้น | |
| 22,0026,007,พร้อมทั้งอาจารย์ จึงตรัสว่า <B>ธรรม ๕ ประการนี้แล</B> ดังนี้เป็นต้น. | |
| 22,0026,008,บทว่า <B>ตตรายสฺมนตานํ</B> ได้แก่ ธรรม ๕ ประการ เหล่านั้น ท่าน | |
| 22,0026,009,ผู้มีอายุทั้งหลาย. ด้วยคำว่า <B>กา อตีตํเส สตฺถริ สทฺธา</B> พระผู้มีพระ- | |
| 22,0026,010,ภาคเจ้าตรัสถามว่า จะเชื่อถืออะไรในศาสดาผู้มีวาทะอันเป็นส่วนอดีต. คือ | |
| 22,0026,011,ความเชื่อถือในนิครนถ์ผู้ใหญ่ของพวกท่าน ผู้ซึ่งเชื่อวาทะอันเป็นส่วนอดีต | |
| 22,0026,012,นั้น เป็นไฉน. มีประโยชน์ ไม่มีประโยชน์ มีผล ไม่มีผล อย่างไร แม้ | |
| 22,0026,013,ในบทที่เหลือก็มีนัยนี้เหมือนกัน. บทว่า <B>สหธมฺมิกํ</B> แปลว่า มีเหตุ คือ | |
| 22,0026,014,มีการณ์. บทว่า <B>วาทปฺปฏิหารํ</B> ได้แก่ วาทะที่สะท้อนมา (โต้ตอบ) ด้วย | |
| 22,0026,015,พระดำรัสเพียงเท่านี้ ทรงแสดงวาทะที่ตัดความเชื่อของนิครนถ์เหล่านั้นว่า | |
| 22,0026,016,พวกท่านจงเอาความเชื่อออกไปให้หมด ความเชื่อนี้อ่อน. | |
| 22,0026,017,บทว่า <B>อวิชฺชา อญฺาณา</B> ได้แก่ เพราะอวิชชา เพราะไม่รู้. | |
| 22,0026,018,บทว่า <B>สมฺโมหา</B> แปลว่า เพราะงมงาย. บทว่า <B>วิปจฺเจถ</B> ได้แก่เชื่อโดย | |
| 22,0026,019,วิปริต. อีกอย่างหนึ่ง ได้แก่ ถือเอาคลาดเคลื่อน. | |
| 22,0026,020,บทว่า <B>ทิฏฺธฺมมเวทนียํ</B> ความว่า ให้วิบากในอัตภาพนี้ทีเดียว. | |
| 22,0026,021,บทว่า <B>อุปกฺกเมน</B> แปลว่า ด้วยความพยายาม. บทว่า <B>ปธาเนน</B> แปลว่า | |
| 22,0026,022,ด้วยความเพียร. บทว่า <B>สมฺปรายเวทนียํ</B> ความว่า ให้วิบากในอัตภาพที่ ๒ | |
| 22,0026,023,หรือที่ ๓. บทว่า <B>สุขเวทนียํ</B> ความว่า กุศลกรรมที่ให้วิบากอันเป็นอิฏฐารมณ์. | |