| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0027,001,ที่ชื่อว่า <B>ชาติ</B> ในคำเป็นต้นว่า <B>ชาติ สญฺชาติ</B> นี้ เพราะอรรถว่า | |
| 26,0027,002,เกิด. ชาตินั้นประกอบด้วยอายตนะที่ไม่บริบูรณ์. ที่ชื่อว่า <B>สญฺชาติ</B> เพราะ | |
| 26,0027,003,อรรถว่า เกิดพร้อม สัญชาตินั้นประกอกด้วยอายตนะที่บริบูรณ์. ที่ชื่อว่า | |
| 26,0027,004,<B>โอกฺกนฺติ</B> เพราะอรรถว่า(ถือ)ปฏิสนธิ. ปฏิสนธินั้นประกอบด้วยอัณฑชะกํา | |
| 26,0027,005,เนิดและชลาพุชะกําเนิด ทั้งสองนั้นก้าวลงสู่กะเปาะไข่และมดลูก. เมื่อก้าวลง | |
| 26,0027,006,ย่อมถือปฏิสนธิเหมือนเข้าไป (ข้างใน). ที่ชื่อว่า <B>อภินิพฺพตฺติ</B> เพราะอรรถว่า | |
| 26,0027,007,บังเกิดเฉพาะ. อภินิพพัตตินั้นย่อมประกอบด้วยสังเสทชะกำเนิดและอุปปา- | |
| 26,0027,008,ติกะกําเนิด. ทั้งสองงนั้นบังเกิดปรากฏชัดทีเดียว. นี้เป็นโวหารเทศนาก่อน. | |
| 26,0027,009,บัดนี้เป็นปรมัตถเทศนา. จริงอยู่ เมื่อว่าโดยปรมัตถ์ ขันธ์เท่านั้น | |
| 26,0027,010,ปรากฏ สัตว์ไม่ปรากฏ. บรรดาบทเหล่านั้น พึงทราบศัพท์ว่า <B>ขนฺธานํ</B> | |
| 26,0027,011,ได้แก่ขันธ์ ๑ ในเอกโวการภพ ขันธ์ ๔ ในจตุโวการภพ ขันธ์ ๕ ใน | |
| 26,0027,012,ปัญจโวการภพ บทว่า <B>ปาตุภาโว</B> แปลว่า การเกิด. ในบทว่า <B>อายตนานํ</B> | |
| 26,0027,013,นี้ พึงทราบการรวบรวมโดยอายตนะที่เกิดในภพนั้น. ๆ บทว่า <B>ปฏิลาโภ</B> | |
| 26,0027,014,ได้แก่ความปรากฏโดยสันตตินั่นเอง. จริงอยู่ อายตนะที่กําลังปรากฏ | |
| 26,0027,015,เหล่านั้นนั่นแล เป็นอันชื่อว่าได้เฉพาะแล้ว. ด้วยบทว่า <B>อยํ วุจฺจติ ภิกฺขเว | |
| 26,0027,016,ชาติ</B> นี้ ท่านกระทำการย้ำชาติที่ทรงแสดงโดยบัญญัติและโดยปรมัตถ์แล. | |
| 26,0027,017,ใน<B>ภวนิเทศ </B> มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :- | |
| 26,0027,018,บทว่า <B>กามภโว</B> ได้แก่กรรมภพและอุปปัตติภพ. ในภพทั้งสอง | |
| 26,0027,019,นั้น ชื่อว่ากรรมภพ ได้แก่ธรรมที่ใช้เกิดในกามภพนั่นเอง. จริงอยู่ | |
| 26,0027,020,กรรมนั้น เพราะเป็นเหตุแห่งอุปปัตติภพ ท่านจึงเรียกว่า ภพ โดยบัญญัติ | |
| 26,0027,021,ว่าเป็นตัวผล ดุจดำเป็นต้นว่า <B>สุโข พุทฺธานํ อุปฺปาโท ทุกฺโข ปาปสฺส | |
| 26,0027,022,อุจฺจโย</B> ความเกิดขึ้นแห่งพระพุธธเจ้าเป็นเหตุนำมาซึ่งความสุข ความ | |