| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0009,001,เหมือนทอง แม้เสมอด้วยไม้ประยงค์ ก็ชื่อว่ากระสับกระส่าย เพราะ | |
| 27,0009,002,อรรถว่าไหลออกเป็นนิจ. บทว่า <B>อณฺฑภูโต</B> ความว่า เป็นเหมือนฟองไข่ | |
| 27,0009,003,ใช้การไม่ได้ ฟองไข่ไก่ก็ตาม ฟองไข่นกยูงก็ตาม ที่คนเอามาทำเป็น | |
| 27,0009,004,ลูกข่าง จับโยนหรือขว้างไป ไม่อาจจะเล่นได้ ย่อมแตกในขณะนั้น | |
| 27,0009,005,นั่นเอง ฉันใด กายแม้นี้ก็ฉันนั้น เมื่อคนเหยียบชายผ้าก็ดี สะดุดตอก็ดี | |
| 27,0009,006,ล้มลง ย่อมแตกเป็นเหมือนฟองไข่ ฉะนั้นท่านจึงกล่าวว่า <B>อณฺฑภูโต.</B> | |
| 27,0009,007,บทว่า <B>ปริโยนทฺโธ</B> ได้แก่ เพียงผิวหนังที่ละเอียดหุ้มไว้ เพราะฟองไข่มี | |
| 27,0009,008,เปลือกแข็งหุ้มไว้ฉะนั้นแม้เหลือบยุงเป็นต้นแอบเข้าไปเจาะผิวที่ฟองไข่นั้น | |
| 27,0009,009,ก็ไม่อาจให้น้ำเยื่อไข่ไหลออกมาได้ แต่ที่กายนี้ เจาะผิวหนังทำได้ตาม | |
| 27,0009,010,ปรารถนา กายนี้ผิวหนังที่ละเอียดหุ้มไว้อย่างนี้. บทว่า <B>กิมญฺตฺร พาลฺยา</B> | |
| 27,0009,011,ความว่า อย่างอื่นนอกจากความอ่อนแอ จะมีอะไรเล่า กายนี้อ่อนแอ | |
| 27,0009,012,จริงๆ. บทว่า <B>ตสฺมา</B> ได้แก่ เพราะกายนี้เป็นอย่างนี้ | |
| 27,0009,013,บทว่า <B>เตนุปสงฺกมิ</B> ความว่า คฤหบดีชื่อนี้กุลบิดา เข้าไปเฝ้า | |
| 27,0009,014,พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นสัทธรรมจักรพรรดิ ต่อมาประสงค์จะทำ | |
| 27,0009,015,ความเคารพพระธรรมเสนาบดี จึงเข้าไปหาพระสารีบุตรถึงที่อยู่ | |
| 27,0009,016,เหมือนราชบุรุษเข้าเฝ้าพระเจ้าจักรพรรดิแล้วต่อมาจึงเข้าไปหา | |
| 27,0009,017,ท่านปรินายกรัตน์ (อัครมหาเสนาบดี). บทว่า <B>วิปฺปสนฺนามิ</B> ได้แก่ ผ่องใส | |
| 27,0009,018,ด้วยดี. บทว่า <B>อินฺทฺริยานิ</B> ได้แก่ อินทรีย์มีใจเป็นที่ ๖. บทว่า <B>ปริสุทฺโธ</B> | |
| 27,0009,019,ได้แก่ ปราศจากโทษ. คำว่า ปริโยทาโต เป็นไวพจน์ของคำว่า <B>ปริสุทฺโธ</B> | |
| 27,0009,020,นั่นเอง. จริงอยู่ ท่านพระสารีบุตรนี้ ท่านเรียกว่า <B>ปริโยทาโต</B> เพราะท่าน | |
| 27,0009,021,ปราศจากอุปกิเลสนั่นเอง มิใช่เพราะเป็นคนขาว. คฤหบดีพอเห็นความ | |
| 27,0009,022,ผ่องแผ้วของพระสารีบุตรเท่านั้น ก็รู้ว่าท่านมีอินทรีย์ผ่องใส. ได้ยินว่า | |
| 27,0009,023,นี้เป็นปัญญาคาดคะเนของพระเถระ. | |