| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 29,0003,001,<H1>๒. สุขสูตร</H1> | |
| 29,0003,002,<H1>ว่าด้วยผู้รู้ว่าเวทนาเป็นทุกข์ย่อมหมดความยินดีในเวทนา</H1> | |
| 29,0003,003,[๓๖๑] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เวทนา ๓ เหล่านี้ เวทนา ๓ เป็น | |
| 29,0003,004,ไฉน คือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย | |
| 29,0003,005,เวทนา ๓ เหล่านี้แล. | |
| 29,0003,006,<B>[๓๖๒] ความเสวยอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็น | |
| 29,0003,007,สุขก็ตาม เป็นทุกข์ก็ตาม ไม่ใช่ทุกข์ไม่ใช่สุขก็ | |
| 29,0003,008,ตาม ทั้งที่เป็นภายในทั้งที่เป็นภายนอกอยู่ ภิกษุ | |
| 29,0003,009,รู้ว่า เวทนานี้เป็นทุกข์ มีความพินาศเป็นธรรมดา | |
| 29,0003,010,มีความทำลายเป็นธรรมดา ถูกต้องความเสื่อมไป | |
| 29,0003,011,อยู่ ย่อมคลายความยินดีในเวทนาเหล่านั้น ด้วย | |
| 29,0003,012,ประการอย่างนี้.</B> | |
| 29,0003,013,<I>จบ สุขสูตรที่ ๒</I> | |
| 29,0003,014,<H1>อรรถกถาสุขสูตรที่ ๒</H1> | |
| 29,0003,015,พึงทราบวินิจฉัยในสุขสูตรที่ ๒ ดังต่อไปนี้. | |
| 29,0003,016,บทว่า <B>อทุกฺขมสุขํ สห</B> ได้แก่ มิใช่ทุกข์มิใช่สุข พร้อมด้วยสุข | |
| 29,0003,017,และทุกข์ บทว่า <B>อชฺฌตฺตญฺจ พิหิทฺธา จ</B> ความว่า ของตนและของคนอื่น. | |
| 29,0003,018,บทว่า <B>โมสธมฺมํ</B> คือมีความพินาศเป็นสภาพ. บทว่า <B>ปโลกินํ</B> คือทำลาย | |
| 29,0003,019,มีความแตกเป็นสภาพ. บทว่า <B>ผุสฺส ผุสฺส วยํ ผุสฺสํ</B> ความว่า ถูกต้อง | |