| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0014,001,ด้วยคำว่า <B>สุตํ</B> ท่านพระอานนท์แสดงความไม่ลืมข้อที่ฟังแล้ว. จริงอยู่ | |
| 32,0014,002,ผู้ใดฟังแล้วแต่ลืมเสีย ต่อมาผู้นั้นก็รับรองไม่ได้ว่า ข้าพเจ้าฟังมาแล้ว | |
| 32,0014,003,ดังนั้นพระอานนท์นั้น ชื่อว่าสำเร็จด้วยปัญญา เพราะความไม่หลง | |
| 32,0014,004,ชื่อว่าสำเร็จด้วยสติ เพราะความไม่ลืม บรรดาปัญญา และสตินั้น | |
| 32,0014,005,ความที่สติซึ่งมีปัญญาเป็นตัวนำ สามารถจะทรงจำพยัญชนะได้ | |
| 32,0014,006,ความที่ปัญญาซึ่งมีสติเป็นตัวนำ สามารถเข้าใจอรรถได้ ชื่อว่า | |
| 32,0014,007,สำเร็จด้วยความเป็นธรรมภัณฑาคาริก เพราะสามารถอนุรักษ์ | |
| 32,0014,008,คลังธรรม ซึ่งสมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะ เพราะประกอบด้วย | |
| 32,0014,009,ความสามารถทั้ง ๒ อย่างนั้น. | |
| 32,0014,010,อีกนัยหนึ่ง ก็ด้วยคำว่า <B>เอวํ</B> ท่านพระอานนท์แสดงความใส่ใจ | |
| 32,0014,011,โดยแยบคาย เพราะเมื่อใส่ใจโดยไม่แยบคาย ก็ไม่เข้าใจโดย | |
| 32,0014,012,ประการต่าง ๆ ได้ ก็ด้วยคำว่า <B>สุตํ</B> ท่านพระอานนท์แสดงถึง | |
| 32,0014,013,ความไม่ฟุ้งซ่าน แม้เขาจะพูดโดยถูกต้องทุกอย่าง ก็กล่าวว่า | |
| 32,0014,014,ข้าพเจ้าไม่ได้ยิน ท่านจงกล่าวอีก ก็ด้วยการใส่ใจโดยแยบคาย | |
| 32,0014,015,ในข้อนี้ ย่อมให้สำเร็จอัตตสัมมาปณิธิ ความตั้งตนไว้ชอบ และ | |
| 32,0014,016,ปุพเพกตปุญญตา ความเป็นผู้มีบุญอันได้ทำไว้ในปางก่อน เพราะผู้ | |
| 32,0014,017,ที่ไม่ตั้งตนไว้ชอบ และไม่กระทำบุญไว้ในปางก่อน ก็เป็น | |
| 32,0014,018,อย่างอื่นคือไม่มีโยนิโสมนสิการ ด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน ก็ให้สำเร็จ | |
| 32,0014,019,สัทธัมมัสสวนะ การฟังพระสัทธรรม และสัปปุริสูปสังสยะ การเข้า | |
| 32,0014,020,ไปคบหาสัตบุรุษ. เพราะผู้ที่มีจิตฟุ้งซ่านไม่อาจฟัง และเมื่อไม่เข้าไป | |
| 32,0014,021,หาสัตบุรุษ การฟังก็ไม่มีแล. | |