| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 33,0044,001,นี้ออกมาเหยียบย่ำเสีย. บรรดาเด็กเหล่านั้น บางพวกฟังคำพระเถระ | |
| 33,0044,002,แล้วไม่กล้าที่จะเหยียบย่ำได้ บางพวกเหยียบย่ำทันทีทีเดียว การทำให้ | |
| 33,0044,003,แหลกละเอียดไป. นางกุณฑลเกสาบริโภคอาหารแล้วเดินออกไปเห็น | |
| 33,0044,004,กิ่งไม้ถูกเหยียบย่ำ จึงถามว่า นี้เป็นการการทำของใคร. ทีนั้นพวกเด็ก | |
| 33,0044,005,จึงบอกการที่พระธรรมเสนาบดีให้พวกเขากระทำแก่นาง. นางจึงคิดว่า | |
| 33,0044,006,พระเถระนี้เมื่อไม่รู้กำลังของตน จักไม่กล้าให้เหยียบย่ำกิ่งไม้นี้ พระเถระนี้ | |
| 33,0044,007,จักต้องเป็นผู้ยิ่งให้แน่นอน แต่แม้เรายังเป็นคนเล็ก ๆ อยู่จักให้งาม | |
| 33,0044,008,ไม่ได้. เราควรจะเข้าไปภายในบ้านทีเดียว แล้วให้สัญญาแก่พวกบริษัท | |
| 33,0044,009,ดังนี้ แล้วได้กระทำดังนั้น. พึงทราบว่า ในนครอันเป็นที่อาศัยอยู่แห่ง | |
| 33,0044,010,"ตระกูลถึง ๘๐,๐๐๐ ตระกูล คนทั้งหมดนั่นแหละต่างรู้จักกันด้วยอำนาจ" | |
| 33,0044,011,ที่มีความเท่าเทียมกัน. | |
| 33,0044,012,ฝ่ายพระเถระกระทำภัตกิจเสร็จแล้ว จึงนั่งที่โคนต้นไม้แห่งหนึ่ง. | |
| 33,0044,013,ทีนั้น นางกุณฑลเกสานี้ มีมหาชนห้อมล้อมเดินไปยังสำนักของพระเถระ | |
| 33,0044,014,กระทำปฏิสันถารแล้ว ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ถามว่า ข้าแต่ท่าน | |
| 33,0044,015,ผู้เจริญ พระคุณเจ้าให้เหยียบย่ำกิ่งไม้นี้หรือ. | |
| 33,0044,016,พระสารีบุตร - ใช่แล้ว เราให้เหยียบย่ำเอง | |
| 33,0044,017,นาง - เมื่อเป็นเช่นนั้น ขอดิฉันกับพระคุณเจ้ามาโต้ | |
| 33,0044,018,วาทะกันนะพระคุณเจ้า. | |
| 33,0044,019,พระสารีบุตร - ได้สิน้องนาง. | |
| 33,0044,020,นาง - ใครจะถาม ใครจะกล่าวแก้ เจ้าข้า. | |
| 33,0044,021,พระสารีบุตร - ความจริงคำถามตกแก่เรา แต่ท่านจงถามสิ่งที่ | |
| 33,0044,022,ท่านรู้เถิด. | |