| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0010,001,เป็นดุจเข้าถึงความเป็นของที่ควรถือเอาได้ แก่บุคคลทั้งหลายผู้ยืนอยู่ ณ ที่ | |
| 41,0010,002,"ไกล, ( แต่ ) เมื่อบุคคลเข้าไปใกล้ ย่อมปรากฏเป็นของว่างเปล่า เข้า " | |
| 41,0010,003,"ถึงความเป็นของถือเอาไม่ได้ฉะนั้น.""" | |
| 41,0010,004,สองบทว่า <B>มารสฺส ปปุปฺผกานิ</B> เป็นต้น ความว่า ภิกษุผู้ | |
| 41,0010,005,ขีณาสพ<SUP>๑</SUP> ตัดวัฏฏะอันเป็นไปในไตรภูมิ<SUP>๒</SUP> กล่าวคือพวงดอกไม้ของมาร | |
| 41,0010,006,เสียได้ ด้วยอริยมรรคแล้ว พึงถึงสถานที่ไม่เห็น คือที่อันไม่เห็น คือที่ | |
| 41,0010,007,อันไม่เป็นวิสัยของมัจจุราช ได้แก่พระอมตมหานิพพาน. | |
| 41,0010,008,ในกาลจบคาถา พระเถระ บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา | |
| 41,0010,009,ทั้งหลายแล้ว ชมเชย สรรเสริญ ถวายบังคมพระสรีระของพระศาสดา | |
| 41,0010,010,ซึ่งมีพรรณดุจทองคำ มาแล้ว ดังนี้แล. | |
| 41,0010,011,<B>เรื่องพระเถระผู้เจริญมรีจิกัมมัฏฐาน จบ.</B> | |