| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 46,0026,001,(๕) ฯลฯ ขออย่าให้มันมียศ ฯลฯ | |
| 46,0026,002,(๖) ฯลฯ ขออย่าให้มันมีเพื่อน ฯลฯ | |
| 46,0026,003,(๗) ฯลฯ เพราะกายแตกเบื้องหน้าแต่ตาย ขอให้มันเข้าถึงอบาย | |
| 46,0026,004,ทุคติ วินิบาต นรก ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุไร ? ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ศัตรู | |
| 46,0026,005,ย่อมไม่ยินดีด้วยการไปสุคติของศัตรู (ของตน) ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุรุษ | |
| 46,0026,006,บุคคลขี้โกรธนี้ ถูกความโกรธครอบงำแล้ว มีความโกรธออกหน้า ย่อม | |
| 46,0026,007,ประพฤติทุจริตทางกาย ทางวาจา และทางใจ เขาครั้นประพฤติทุจริตทางกาย | |
| 46,0026,008,ทางวาจาและทางใจแล้ว เบื้องหน้าแต่การตายเพราะกายแตก เป็นผู้ถูกความ | |
| 46,0026,009,โกรธครอบงำแล้ว ก็ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ดังนี้ | |
| 46,0026,010,และแม้เมื่อพิจารณาโทษในความโกรธ โดยนัยมีอาทิอย่างนี้ว่า | |
| 46,0026,011,<B>คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ คนโกรธ | |
| 46,0026,012,ย่อมไม่เห็นกรรม ความโกรธย่อมครอบงำ | |
| 46,0026,013,นรชนใด ความมืดบอดก็ย่อมมีแก่นรชนนั้น | |
| 46,0026,014,ในกาลนั้น สัตว์ทั้งหลายโกรธเพราะความ | |
| 46,0026,015,โกรธใดแล ย่อมเข้าถึงทุคติ ท่านผู้มีปัญญา | |
| 46,0026,016,เห็นแจ้งทั้งหลาย รู้ดีแล้วจึงละความโกรธ | |
| 46,0026,017,นั้นเสีย.</B> | |
| 46,0026,018,<B>บุคคลพึงละความโกรธ พึงสละมานะ | |
| 46,0026,019,พึงก้าวล่วงสังโยชน์ทั้งปวงเสีย.</B> | |
| 46,0026,020,<B>ความโกรธก่อให้เกิดเสื่อมเสีย ความ | |
| 46,0026,021,โกรธทำจิตให้กำเริบ คนย่อมไม่รู้จักความ | |
| 46,0026,022,โกรธที่เกิดขึ้นแล้ว แต่จิตว่า เป็นภัย.</B> | |