|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
47,0024,001,ชั้นพรหมก็ดี จัดให้มีการฟังธรรมเป็นต้นตลอดทั้งคืน ด้วยการยกฉัตรและ
|
|
47,0024,002,ประทีปดอกไม้ แล้วทำพลีกรรมในเวลากลางคืน ด้วยการอุทิศให้ซึ่งส่วนบุญ
|
|
47,0024,003,ก็ดี มนุษย์ทั้งหลายอันพวกท่านจะไม่พึงรักษาได้อย่างไร เพราะเหตุว่า มนุษย์
|
|
47,0024,004,เหล่านั้นกระทำพลีกรรม อุทิศพวกท่านเท่านั้น ทั้งกลางวันและกลางคืน
|
|
47,0024,005,อย่างนี้.
|
|
47,0024,006,คำว่า <B>ตสฺม หิ เน</B> เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงรักษา คือ
|
|
47,0024,007,จงคุ้มครองมนุษย์เหล่านั้น แม้เพราะเหตุแห่งพลีกรรม และขอให้พวกท่านจง
|
|
47,0024,008,ขจัดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ของมนุษย์เหล่านั้นออกเสีย แล้วนำสิ่งที่เป็นประโยชน์
|
|
47,0024,009,มาให้ ขอให้พวกท่านเป็นผู้ไม่ประมาท ตั้งความเป็นผู้กตัญญูนั้น ๆ ไว้ในใจ
|
|
47,0024,010,ระลึกอยู่เป็นนิจเถิด.
|
|
47,0024,011,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงความที่มนุษย์ทั้งหลายมีอุปการะ
|
|
47,0024,012,ต่อเทวดาทั้งหลายอย่างนี้แล้ว จึงทรงเริ่มเพื่อประกอบสัจวาจา โดยนัยมีอาทิ
|
|
47,0024,013,ว่า <B>ยํกิญฺจิ วิตฺตํ</B> เพื่อการเข้าไปสงบอุปัทวะของมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้น
|
|
47,0024,014,และเพื่อการฟังธรรมของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ด้วยกระทรงประกาศ
|
|
47,0024,015,พระพุทธคุณเป็นต้น.
|
|
47,0024,016,ในบรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ยํกิญฺจิ</B> ได้แก่ สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งไม่มี
|
|
47,0024,017,ส่วนเหลือ อันท่านกำหนดเอา ด้วยสามารถแห่งการกำหนดที่ไม่แน่นอน
|
|
47,0024,018,คือสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งได้โวหารในสิ่งนั้น ๆ.
|
|
47,0024,019,ทรัพย์ชื่อว่า <B>วิตฺตํ.</B> ทรัพย์ที่ชื่อว่า <B>วิตฺตํ</B> เพราะอรรถว่า ก็ทรัพย์
|
|
47,0024,020,นั้นยังความปลื้มใจให้เกิดขึ้น.
|
|
|